«Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να μην υποφέρουμε ‘περισσότερο’, δεν είναι να αγαπάμε ‘λιγότερο’, αλλά να μάθουμε, όταν φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού ή της απώλειας να μη μένουμε κολλημένοι σ’ αυτό που δεν υπάρχει πια.
Να χαιρόμαστε τη στιγμή, όσο διαρκεί, και να προσπαθούμε να την κάνουμε όσο γίνεται καλύτερη. Να ζούμε ρισκάροντας κάθε λεπτό της ζωής μας.
Τέλος, να μη ζήσουμε αύριο με τη σκέψη στη σημερινή μέρα που ήταν τόσο ωραία, γιατί αύριο θα έχουμε την υποχρέωση να κάνουμε ότι φέρει το αύριο.
Και θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε κι αυτό εξίσου ωραίο».
Χ. Μπουκάι- Ο δρόμος των δακρύων
