Άλλο ένα βράδυ και χάνεσαι στις σκέψεις σου, μετράς τις αντοχές σου, αναρωτιέσαι μέχρι πότε θα αντέχεις τη φυλακή σου. Φοβάσαι τόσο πολύ να δραπετεύσεις από αυτήν. Τρέμεις τη μοναξιά.
Έμαθες βλέπεις να είσαι μαζί του, να υπομένεις την απουσία του και να επιμένεις σε μια τελειωμένη σχέση. Ο έρωτας έφυγε και η αγάπη έγινε συνήθεια. Μένεις πάνω στα συντρίμμια μιας αγάπης. Για φαντάσου, είναι η ίδια αγάπη που τότε σε έκανε ευτυχισμένη και τώρα;
Αλήθεια κοριτσάκι μου, πού πήγε το χαμόγελό σου; Τα όνειρά σου; Όλα εκείνα που σε έκαναν να ξεχωρίζεις;
Είσαι λυπημένη, κάθε μέρα σκοτεινιάζεις και περισσότερο. Δεν σου αξίζει κοριτσάκι μου. Κάθε βράδυ η ίδια αναμέτρηση. Μπορεί να είναι εκεί, δίπλα σου, νιώθεις όμως πιο μόνη από ποτέ!
Μίλησες, εξήγησες, φώναξες, αλλά τίποτα δεν αλλάζει. Μάζεψε τις δυνάμεις σου και φύγε. Κυνήγησε τα όνειρά σου και βρες την αγάπη που θα σε πλημμυρίσει ευτυχία. Θα διώξει τις ανασφάλειές σου, τον φόβο σου και τη μοναξιά σου. Γιατί αυτό είναι!
Τις στιγμές που θα σκέφτεσαι πόσο θα σε πονέσει η απουσία του, σκέψου πόσο περισσότερο σε πόναγε η άδεια παρουσία του. Μάθε να επιλέγεις όποιον σου δείχνει τι αξίζεις! Αυτόν που ηρεμεί τα θεριά και διώχνει τα άδεια βράδια σου. Φύγε μακριά. Σπάσε τις κλειδαριές και φύγε.
Πίστεψε σε εσένα και τα όνειρά σου, στην αγάπη...Να μη βολεύεσαι με τα λίγα, να ψάχνεις εκείνον που θα σε φροντίζει, θα σε αγαπάει δίχως όρους, θα σε θέλει όπως είσαι. Θα θέλει να γελάς δυνατά, έτσι για να αποκτά νόημα η ζωή του.
Μη ζητάς να σε αγαπήσει κάποιος με το ζόρι και μη δεχτείς να αγαπάς κάποιον με κανόνες.
