Τα παιδιά έχουν ανάγκη από μια ήρεμη μαμά

Τα παιδιά έχουν ανάγκη από μια ήρεμη μαμά

Προσαρμοσμένες όλες οι μητέρες στα δεδομένα της εποχής, προσπαθούμε να μη στερηθεί τίποτα το ακριβοπαίδι μας, ο πρίγκιπας ή η πριγκίπισσά μας.  Αυτός είναι άλλωστε ο σκοπός της ζωής κάθε γονιού.

Να μη στερηθεί το παιδί του αυτά που οι ίδιος στερήθηκε ως παιδί ή να μη στερηθεί το δικό του παιδί του αυτά που βλέπει να απολαμβάνουν τα άλλα παιδιά στο άμεσο ή έμμεσο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον. Φουλάρουμε, λοιπόν, τα γκάζια μας για να ανταποκριθεί το οικογενειακό πορτοφόλι σε δραστηριότητες, σε ρούχα, σε παιχνίδια…

Το αποτέλεσμα είναι μια μητέρα πασπαρτού, διαθέσιμη για όλους και για όλα. Μια γυναίκα που προσπαθεί να ικανοποιήσει αποτελεσματικά ή στα όρια της προσωπικής της «τελειότητας» τον ρόλο της ως μητέρα, ως σύζυγος, ως νοικοκυρά, ως επαγγελματίας με κόστος τα σωματικά, ψυχικά και συναισθηματικά της αποθέματα.

Όταν είσαι αυτονόητα και δεδομένα πάντα στις επάλξεις της προσφοράς για όλους, δύσκολα να μπει κανείς στον κόπο σου και να σκεφτεί τις δικές σου ανάγκες. Κι αν η συντροφική σχέση είναι μετέωρη, αν η μητέρα δεν έχει την ψυχική και συναισθηματική υποστήριξη από τον πατέρα των παιδιών της, τότε είναι που τα αποθέματα της εξανεμίζονται με μια κουβέντα, έναν υπαινιγμό, μια αδιάφορη ματιά.

Μητέρες, ας χαλαρώσουμε. Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από μια τέλεια μαγείρισσα, μια τέλεια καθαρίστρια, μια τέλεια μαμά. Η ανθρώπινη φύση στερείται τελειότητας, πρέπει να τους το μάθουμε. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από μια συναισθηματικά διαθέσιμη μαμά. Και συναισθηματικά διαθέσιμη είναι η ήρεμη μαμά.

Μια μαμά που θα γυρίσει κουρασμένη μεν, αλλά θα τους διαθέσει τον χρόνο για να παίξει μαζί τους, να γελάσει μαζί τους, να συζητήσει μαζί τους. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από τη βλεμματική επαφή με τη μαμά τους, από το χαμόγελό της, από την καλή της την κουβέντα. Έχουν ανάγκη να τους διαθέσει τον χρόνο για να τα ακούσει, να τα κανακέψει, να τα συμβουλέψει. Με την προσοχή της ήρεμα εστιασμένη πάνω τους κι όχι ενώ την ίδια στιγμή μαγειρεύει, σιδερώνει,… Όχι με το κλειδί στο χέρι γιατί πρέπει πάλι να φύγει. Όχι όταν είναι τσατισμένη και τσιτωμένη.

Θα μου πείτε, αν δεν τα φροντίσει όλα η μαμά, ποιος θα τα φροντίσει; Μέσα στο πλαίσιο όμως της φροντίδας ανήκει και η συναισθηματική φροντίδα των παιδιών. Έχουν ανάγκη από ποιοτικό χρόνο με τη μητέρα τους και ποιοτικός χρόνος είναι αυτός που διατίθεται σ’ αυτά αποκλειστικά και με κάποια διάρκεια.

Μεγαλώνουν τόσο γρήγορα τα παιδιά μας… Κι έρχεται η στιγμή που δε χωράνε πια στην αγκαλιά μας, δεν  έχουν ανάγκη πια από το νανούρισμά μας, δε χρειάζονται πια στις βόλτες τους τη συντροφιά μας. Μεγαλώνουν, ανοίγουν τα φτερά τους και ορμούν να κατακτήσουν τον δικό τους ορίζοντα. Γι’ αυτό ας τα χαιρόμαστε όσο είναι μικρά και εξαρτημένα από το χάδι και την αγκαλιά μας.

Ας ηρεμήσουμε, ας βάλουμε λίγο φρένο στους ρυθμούς της καθημερινότητας και ας απολαύσουμε τις στιγμές μαζί τους με ηρεμία, δίνοντας τους το αίσθημα της συναισθηματικής ασφάλειας. Κι αυτό το αίσθημα είναι ένα πολύ σημαντικό εφόδιο όταν θα αφήσουν τη φωλιά τους, ας μην το υποτιμούμε.