Στο μικροσκόπιό μας σήμερα, μπαίνει η αγαπημένη Χαρά Μαρκατζίνου και το παιδικό της βιβλίο που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο. .
Γράφει με απίστευτα τρυφερό τρόπο, γράφει με στοργή και με αγάπη για τα παιδιά αλλά και για τους μεγάλους. Θα τολμούσα να πω, κυρίως για τους μεγάλους. Γράφει ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους γεμάτο αλήθειες.
Και μέσω της απλής γραφής της, ώστε να την καταλαβαίνουν τα παιδιά, περνάει πάρα πολλά μηνύματα και θίγει με ευθύνη, συνείδηση και ενσυναίσθηση πολλά θέματα κοινωνικά που ενδέχεται να στιγματίσουν αρνητικά το παιδί και την αγνή ψυχή του.
Στο τέλος όμως, είναι αυτά τα ίδια τα μηνύματα που γαληνεύουν την ψυχή, τη φωτίζουν και κάνουν το παιδί να βλέπει καθαρά και να έχει αυτοπεποίθηση.
Δίνει όμως και ένα μεγάλο μήνυμα στους μεγάλους, είτε είναι γονείς είτε όχι. Να μην είναι εγωιστές και να μη φέρονται παιδιάστικα και εγωιστικά απέναντι στο παιδί. Γιατί το κάθε παιδί απαιτεί ειλικρίνεια, είναι πανέξυπνο. Όλα τα καταλαβαίνει και τα ρουφάει σαν σφουγγάρι.
Πρόκειται για ένα πολυθεματικό και πολυεπίπεδο παιδικό βιβλίο, που σε τραβάει να γυρίσεις με ενδιαφέρον τις σελίδες του και που προκαλεί πολλά συναισθήματα στο παιδί που διαβάζει μόνο του ή στο παιδί που ακούει την αφήγηση από τον ενήλικα.
Κεντρικός ήρωας, ο μικρός Αντώνης. Ένα παιδί αρκετά μοναχικό. Έχει κλειδώσει τα συναισθήματά του από φόβο και ανασφάλεια και δεν μπορεί να τα εξωτερικεύσει. Ένα παιδί που οι γονείς του χώρισαν και ζει με τη μαμά του στο χωριό της Ευτυχίας, όπου όλοι ζουν και συνυπάρχουν αρμονικά, χαρούμενοι, γελαστοί και ευτυχισμένοι. Ένα παιδί λυπημένο και θλιμένο που αναρωτιέται αν φταίει αυτό που οι γονείς του χώρισαν. Που του λείπει ο μπαμπάς του, τον οποίο δε βλέπει συχνά. Με μεγάλη ευαισθησία η Χαρά Μαρκατζίνου μιλάει στα παιδιά για αυτό το «δυσκολονόητο» θέμα και οι φράσεις της γίνονται χάδι και φως και ενσταλάζουν χαρά και ελπίδα στα παιδιά. Οι λέξεις και οι φράσεις της γίνονται αυτόματα εικόνες και οξύνουν το μυαλό και τη φαντασία του παιδιού. Σε αυτό βοηθάει και η παραστατική εικονογράφηση την οποία έχει επιμεληθεί η ίδια η συγγραφέας.
Η Χαρά Μαρκατζίνου στο βιβλίο της μιλάει κυρίως για την αγάπη και τη χαρά. Η αγάπη είναι η κινητήρια δύναμη για όλα. Αν το παιδί πάρει αγάπη, θα νιώσει ασφάλεια. Αν το παιδί λάβει ενθάρρυνση και επιβράβευση θα αισθανθεί πως μπορεί να κατακτήσει τα πάντα. Θα νιώσει αυτοπεποίθηση και ότι είναι παντοδύναμο. Και επειδή μιλάμε για παραμύθι που απευθύνεται σε παιδιά, η συγγραφέας χρησιμοποιεί τη φιγούρα της νεράιδας που με τις μαγικές τις ιδιότητες και το ραβδάκι της παίρνει απ’ το χέρι τον μικρό Αντώνη και τον κάνει να την εμπιστευτεί και να της ανοιχτεί. Του εμφανίζεται μια μέρα στη λίμνη όπου συνηθίζει να καταφεύγει βολτάροντας με τη βάρκα του για να σκεφτεί. Η φιγούρα της νεράιδας είναι, θα λέγαμε η προσωποποίηση της αγάπης, της φιλίας, της χαράς, των αξιών, των συναισθημάτων και των αισθημάτων.
Στην αρχή ο μικρός, ως αγόρι, δεν πιστεύει στη νεράιδα. Νομίζει πως είναι αποκύημα της φαντασίας του. Αλλά αυτή, σιγά σιγά μέσω της κουβέντας με το παιδί, το κάνει να αρχίσει να ανοίγεται. Ξεκλειδώνει όσα έχει κρύψει βαθιά μέσα του. Το παιδί δεν έχει φίλους και φοβάται να εμπιστευτεί τους συμμαθητές του. Εδώ η συγγραφέας, μέσω της νεράιδας, μιλάει για την αξία της πραγματικής φιλίας αλλά και για το συναίσθημα του φόβου. Οι πραγματικοί φίλοι μάς αγαπούν με ανιδιοτέλεια, αληθινά και χωρίς ανταγωνισμό. Μας δέχονται με τα καλά μας και τα στραβά μας και μας συμβουλεύουν. Δε μας κρίνουν για τα λάθη μας αλλά μας βοηθούν να τα κατανοήσουμε και να μάθουμε μέσα από αυτά. Η αγάπη και η φιλία μάς οδηγούν στο φως και πάντα μπροστά. Ο φόβος είναι ένα τρομερό συναίσθημα που διογκώνεται όταν το παιδί νιώθει ανασφάλεια ή έλλειψη ασφάλειας και θεραπεύεται-εξαφανίζεται με την αγκαλιά και την αγάπη! Έτσι ο Αντώνης και κάθε παιδί αρχίζει να εμπιστεύεται τον εαυτό του και τους ανθρώπους και γίνεται αληθινός φίλος του Κίμωνα, του λέει τα μυστικά του και περνούν καλά μαζί παίζοντας και γελώντας.
Όταν όμως ο Κίμωνας κατά λάθος μέσα στην παιδική του αφέλεια προδώσει το μυστικό του Αντώνη και οι συμμαθητές του τον κορoϊδεύουν και τον περιγελούν, θα νιώσει προδομένος και απογοητευμένος. Θα διώξει τον φίλο του. Και πάλι η νεράιδα θα του δείξει τον δρόμο να βγει στο φως. Να συγχωρέσει τον φίλο του και να βρει την αγαλλίαση και τη γαλήνη που χρειάζεται.
«Άνοιξε την καρδιά σου στην αγάπη... άνοιξε την αγκαλιά σου στη ζωή, ένας νέος κόσμος μπροστά σου θα ξετυλιχθεί», γράφει η Χαρά Μαρκατζίνου και σε μία φράση της περικλείει ίσως όλη την κοσμοθεωρία της και το μήνυμα αυτού του βιβλίου. Μάθημα και οπτική ζωής και συμπεριφοράς.
Το πρωτότυπο τέλος του βιβλίου -το οποίο δε θα σας το μαρτυρήσω-, συγκινεί και διδάσκει. Όλους μας. Είτε είμαστε γονείς, είτε είμαστε παντρεμένοι, είτε χωρισμένοι, είτε ελεύθεροι.
