Παρακολουθώντας την επικαιρότητα μεταξύ παραλίας, καύσωνα, σεισμών και ενώ προσπαθώ να σας γράψω ένα πολύ όμορφο αρθράκι για το ποια βιβλία φτουράνε να διαβάσετε πλάι στο κύμα, αρχίζει μια βαβούρα μέσα στο κεφάλι μου. Σαν να έχω μια ωρολογιακή βόμβα ανάμεσα στα εγκεφαλικά μου κύτταρα έτοιμη να εκραγεί. Ναι τα νεύρα και η αγανάκτησή μου. Τα αναγνωρίζω από χιλιόμετρα, ζω μαζί τους. Είναι αυτά που κάνουν τη μούρη μου να ξινίζει και όλοι ρωτάνε τι μου φταίει και γιατί δε χαμογελάω.
Ε, η απάντηση τέλος πάντων είναι δεν μπορώ να χαμογελάω αμέριμνα και απροβλημάτιστα ενώ πίνω το ποτάκι μου στο εκάστοτε μπιτσόμπαρο όταν γνωρίζω πώς την ίδια ώρα, κάποιες ώρες πιο πριν ή και αργότερα μια κοπέλα, μια κυρία ένα παιδί πέφτουν θύματα κάποιου serial killer – βιαστή ή κάποιων επίδοξων πορνοστάρ. Όταν ανοίγω την τηλεόραση και τα social media και οι μόνες ειδήσεις σε ρίχνουν στην κατάθλιψη και σε προβληματίζουν. Μήπως είμαι η επόμενη;
Και προφανώς δε μας έφταναν όλα αυτά, το τραγικό συμβάν, οι εσωτερικές πληγές του θύματος, ο φόβος να κυκλοφορήσουμε και ότι είμαστε οι επόμενες, έχουμε και όλους όσους είναι συνειδητά ή ασυνείδητα συνεργοί στο αποτρόπαιο έγκλημα. Ποιοι είναι αυτοί; Έχουμε και λέμε:
Στους συνειδητά ενόχους κατατάσσω τον εγκληματία και όποιον άλλον τον διευκόλυνε στην δράση του. Κατάπτυστος ο εγκληματίας και ο άμεσα συνένοχος, δε λέω, για εγκλεισμό και όλα τα σχετικά αλλά ποιοι τον αφήνουν να δρα ανενόχλητος; Μα βέβαια όλοι οι υπόλοιποι, οι θεατές, που ενώ μπορεί να γνωρίζουν ή να έχουν παρατηρήσει τη διαταραχή κάποιου οικείου τους επιλέγουν να εθελοτυφλούν ή να αποφεύγουν να ερευνήσουν καλύτερα, συνήθως φοβούμενοι τα πιθανά αντίποινα ή πολύ χειρότερα από αδιαφορία. Εξάλλου δεν καίγεται το δικό τους σπίτι. Για τους άλλους δεν τους νοιάζει. Κάπως έτσι, με κανέναν να μην παίρνει το θάρρος να καταγγείλει και με μόνη φράση καραμέλα «πέσαμε από τα σύννεφα, ήταν το καλύτερο παιδί» μετράμε νεκρούς και βιασμένες.
Άλλη μια κατηγορία ασυνείδητα συνένοχων είναι όσοι αρέσκονται στο victim blaming. Πάντα θα φταίει το θύμα για τον βιασμό του, είτε γιατί ντύθηκε ανάρμοστα και προκλητικά, είτε γιατί βρέθηκε στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή, είτε επειδή οι γυναίκες έχουμε εξίσου έντονη σεξουαλικότητα με τους άνδρες και επιδιδόμαστε σε σεξουαλική συνεύρεση χωρίς δεσμεύσεις, οπότε αν ο εκάστοτε παρτενέρ το θέλει και μας σκοτώσει ή μας κάνει κάτι που δεν μας αρέσει την ώρα του σεξ, τα θέλαμε και το πάθαμε.
Δε ξέρω για εσάς αλλά εμένα όλα αυτά μου φαίνονται εντελώς αρρωστημένα και μεσαιωνικά. Φαντάζουν λες και η μόνη λύση ή η παρότρυνση για τους δικαστές με την σημαία της ηθικής, είναι οι γυναίκες να κλειδωθούμε στα σπίτια, να επιδιδόμαστε σε σεξ μονάχα ύστερα από τον χορό του Ησαΐα και να κυκλοφορούμε ντυμένες όπως οι προγιαγιάδες μας. Προφανώς θα χαλάσω την όρεξη σε πολλούς μισογύνηδες, φαλλοκράτες, σεξιστές ή απλά ψυχάκηδες και θα είμαι εδώ να εναντιώνομαι σε κάθε τζιχαντιστική και υποτιμητική για το φύλο μου κίνηση.
Σας καλώ και σας παρακαλώ και εσάς να προβληματιστείτε πάνω στα τελευταία αλλά και παρελθοντικά τεκταινόμενα καθώς είμαστε όλοι μονάδες που απαρτίζουν ένα κοινωνικό σύνολο. Κάτι πάει στραβά και οφείλουμε να το αλλάξουμε. Μη μένετε άπραγοι!
