Αληθεύει ότι η αχαριστία υπερτερεί της καλοσύνης;

Αληθεύει ότι η αχαριστία υπερτερεί  της καλοσύνης;

« Αληθινή γενναιοδωρία είναι να ξέρεις να αποδέχεσαι την αχαριστία » ( Coco Chanel )

Άλλη  μια φορά στη ζωή βρέθηκες εγκλωβισμένη σε λαβύρινθο προβλημάτων. Άλλη μια φορά έπεσες στα πατώματα, χτυπήθηκες κι όλοι εκείνοι που τους βοήθησες και τους συμπαραστάθηκες στην ανάγκη έμειναν μακριά σου. Σου γύρισαν την πλάτη. Όταν εσύ χρειάστηκες βοήθεια, κανένας τους δεν σε στήριξε, δεν σου άπλωσε το χέρι, δεν άνοιξε την αγκαλιά του. Μονάχη σου, σχεδόν, έπρεπε να προσπαθήσεις να μαζέψεις τα κομμάτια σου, να ενεργοποιήσεις τις δυνάμεις σου και να σηκωθείς.

Τώρα που στέκεσαι όρθια και  προχωράς ξανά βήμα – βήμα, τώρα αναρωτιέσαι γιατί η πολλή καλοσύνη γεννά αχάριστους ανθρώπους.  Είναι αλήθεια πως μια ολόκληρη ζωή συντρέχεις, βοηθάς, προσφέρεις όσο μπορείς, στο όνομα της Αγάπης. Γιατί

«αγαπώ σημαίνει, εγώ αγαπώ ». Από τα μικρά σου χρόνια σου δίδαξαν να κάνεις τα πάντα για την αλληλεγγύη. Να κυριεύεται η ψυχή σου από ανώτερα συναισθήματα, μακριά από κάθε μικρότητα. Γιατί η καλοσύνη είναι η μεγαλύτερη ομορφιά της ζωής.

 Ύστερα άρχισες να γνωρίζεις τον κόσμο και συνάμα την ανθρώπινη μικρότητα που θαρρείς είναι έμφυτη. Αρκετοί χρησιμοποιούν κάποιους, ή ακόμα τους εκμεταλλεύονται για να κάνουν τη δουλειά τους και ύστερα εξαφανίζονται. Η μισή αχαριστία και η αδιαφορία στον κόσμο, έγραψε ο Alain de Bottonεξηγούν το πόσο αργά και ανεπαίσθητα συμβαίνουν τα καλά πράγματα. Είναι αλήθεια πως ο αχάριστος δε σταματά μονάχα στο να είναι αγνώμων. Συνήθως είναι αδύναμος και κακός. Επιδιώκοντας δόλια την ανέλιξή του δεν διστάζει να συκοφαντήσει τον ευεργέτη του επιζητώντας την υποβάθμιση μέχρι και την εξόντωσή του. Η ανθρώπινη μικρότητα τρομάζει. Οι άνθρωποι είναι περισσότερο επιρρεπείς στην εκδίκηση παρά στην ευγνωμοσύνη.

Αναρωτιέσαι γιατί η καλοσύνη, ο αλτρουισμός και η κατανόηση της ανθρώπινης ανάγκης εκλαμβάνεται σαν αδυναμία. Γιατί σε αποκαλούν ψυχούλα; Ο καλοπροαίρετος άνθρωπος, αυτός που σπεύδει να βοηθήσει σε κάθε περίσταση, αυτός που στηρίζει υλικά και ηθικά και αρνείται συνειδητά να προβάλει τη δική του θέληση είναι ο αδύναμος κρίκος; Πόσες φορές αλήθεια δεν άκουσες τις εξομολογήσεις, τα παράπονα και τις πικρίες τους, τα ψυχολογικά τους προβλήματα κατ’ εξακολούθηση και μετά άδειαζες συναισθηματικά, ένιωθες να ισοπεδώνεσαι, να χάνεις όλη την ενέργεια;  Συνέχιζες να είσαι δίπλα τους. 

Τώρα όμως που δεν ανταποκρίθηκαν στο δικό σου κάλεσμα πληγώθηκες.  Κατάλαβες πια ότι σε βλάπτει η υπερβολική καλοσύνη γιατί σε αποξενώνει με τον εαυτό σου. « Πικρή είναι η απογοήτευση όταν σπείρεις ευεργεσίες και θερίσεις ύβρεις». Αισθάνεσαι μια μόνιμη πίκρα γιατί το αντίκρισμα της καλοσύνης σου είναι κακία και αχαριστία. Το ποτήρι ξεχείλισε και ο πόνος σε αφυπνίζει.  ΦΘΑΝΕΙ τόση καλοσύνη.

Τώρα που τα κατάφερες και ορθοπόδησες, τώρα που χαμογελάς πάλι στη ζωή, θα ξανάρθουν.« Αληθινή γενναιοδωρία είναι να αποδέχεσαι την αχαριστία ». Συγχώρεσέ τους αλλά μην λησμονήσεις την αχαριστία  και κλείσε τους την πόρτα! Το μόνο που κατάφερες με το νοιάζεσαι συνεχώς τους άλλους, είναι να σπαταλάς και να σκορπάς άσκοπο χρόνο. Μην ντρέπεσαι για την καλοσύνη σου. Είναι ο θησαυρός της ψυχής σου. «Αγνώμων μη γίνου». Όμως τα πάντα οριοθετούνται, γι αυτό προσπάθησε  να έχει μέτρο η καλοσύνη σου και να αφορά μονάχα εκείνους που την αναγνωρίζουν.  

  Η πολλή καλοσύνη γεννά αχαριστία. Το κατάλαβες. Περιπλανήθηκες, έχασες χρόνο πολύτιμο σε δαιδαλώδεις διαδρομές, χωρίς αντίκρισμα. Ήρθε η ώρα να ξανασυναντηθείς μ’ εκείνον τον όμορφο εαυτό σου που λησμόνησες. Ο εαυτός σου - εχθρός αλλά και φύλακας πολύτιμος - θα σε βοηθήσει να δεις τους συνοδοιπόρους σου. Σίγουρα υπάρχουν και αξίζουν την καλοσύνη και την αγάπη σου.