Πάνε τρία χρόνια σήμερα.
Θα ήθελα να μπορούσα να μιλήσω στον πληθυντικό. Να πω για μας.
Να μας ευχηθώ. Μα δεν...
Τι να πω; Πως εύχομαι να ήμασταν για πάντα μαζί; Και να το έλεγα τι;
Ποτέ δε συνέβη.
Δυο άνθρωποι ήμασταν που συναντήθηκαν κάπου, κάποτε, κάπως.
Δυο ζωές που μοιράστηκαν κάποιες στιγμές.
Μόνο ο ένας, όμως, ένιωσε.
Πώς μπορώ να σε κατηγορήσω γι' αυτό; Και να πήγαινε η καρδιά μου να το κάνω, δε θα το έκανα...
Μήτε κακία σου κρατώ, μήτε θυμό. Λίγο παράπονο ίσως και μια σκέψη πικρή, στα πίσω πίσω.
Σκέφτομαι πόσο σκληρό ήταν αυτό που κατάφερες μαζί μου.Σκληρό κι απάνθρωπο συνάμα.
Με έκανες να νιώσω τόσο έντονα, δίχως εσύ να νιώσεις τίποτα.
Τόση μαεστρία και τόσο ψέμα.
Άξιος συγχαρητηρίων είσαι.
Μπράβο σου!
Όσο για μένα... θα μου περάσει.
Θα μου περάσεις...
