Είναι και εκείνες οι σχέσεις, οι κουρασμένες, οι τελειωμένες.
Εκείνες που ο χρόνος άφησε επάνω του σημάδια σκαλωμένα σε λόγια που πληγώνουν και σε σιωπές που οδηγούν σε αδιέξοδο.
Την ημέρα έχει βαβούρα και δεν ακούγονται τα ουρλιαχτά τους, ντύνονται και φοράνε ένα χαμόγελο και παλεύουν.
Το βράδυ όμως είναι η ώρα της αναμέτρησης με τη μοναξιά.
Δίνεις ό,τι έχεις, επενδύεις σε αυτή τη σχέση.
Ποντάρεις το είναι σου και την ψυχή σου, μα δεν είναι αρκετό.
Ξέρεις γιατί;
Γιατί είναι μονόπλευρη αγάπη, δίνεις για δύο κι επενδύεις σε μια τελειωμένη σχέση.
Όταν στη σχέση σταματήσει ο πολλαπλασιασμός και ξεκινήσει η διαίρεση, όλα αλλάζουν.
Κλείσε το κεφάλαιο, γράψε τον επίλογο και φύγε.
Κάτι που έχει τελειώσει όσες φορές και να το πας από την εκκίνηση, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο.
Δεν κρατάς τίποτα με το ζόρι, μη δίνεις σε ανθρώπους που σε θεωρούν δεδομένο και σε άρρωστες σχέσεις.
Η ζωή είναι ένα ταξίδι, το ζούμε μια φορά, ας το ζήσουμε όπως μας αξίζει.
