Ξύπνησα μες στον ύπνο μου φωνάζοντας μια φράση: «Όλα ή τίποτα».
Και εκεί που πίστευα πως τόσα χρόνια είχα ξεφύγει από αυτή την απόλυτη λογική του έρωτα, να που τώρα ξαναξύπνησε και με αναζητά.
Και γω γίνομαι έρμαιο στις ορέξεις της απολυτότητας, αυτής της δοτικότητας που σε κάνει να χάνεις τα όρια του εαυτού σου.
«Όλα ή τίποτα» επαναλαμβάνω στον ύπνο μου.
«Πάμε για όλα!» μου απαντά μια άγνωστη φωνή.
Ανοίγω τα μάτια μου αλλά δε βλέπω κανέναν.
«Πάμε για όλα» ξαναλέει η φωνή.
Καταλήγω πως είναι η φωνή του ασυνείδητού μου, που μου λέει πως ο έρωτας αξίζει μονάχα όταν τον ζεις στα άκρα, όταν δαγκώνεις το μαξιλάρι από πόθο,
όταν κοιμάσαι και ξυπνάς με τη σκέψη του άλλου,
όταν ο άλλος δίνει ρυθμό στην ανάσα σου.
Είχες χρόνια να τα πεις αυτά ε;
Δεν πειράζει καρδιά μου.
Προετοιμάσου.
Στον έρωτα να το φωνάζεις. Με θάρρος. Με ορμή.
«Όλα ή τίποτα. Μαζί σου!»
