Η καρδιά, φίλε μου, είναι ο πιο σκληρός διαπραγματευτής

Η καρδιά, φίλε μου, είναι ο πιο σκληρός διαπραγματευτής

Όχι, μην ακούς την καρδιά! Σε ικετεύω, μην ξεγελαστείς και τούτη τη φορά. Είναι πλανεύτρα, ξελογιάστρα, τόσο θελκτική και πονηρή, που όμοιά της δεν υπάρχει.

Κλείσε τα αυτιά σου και κρατήσου μακριά της. Θα παρουσιαστεί μπροστά σου, σαν άλλη σειρήνα. Με γυναικεία τερτίπια θα σε καλέσει κοντά της, δίνοντάς σου υποσχέσεις, για βράδια αξημέρωτα. Για νύχτες ονειρεμένες, κάτω από έναν απέραντο και έναστρο ουρανό. Θα σου ψιθυρίζει διαρκώς λόγια ερωτικά, όλο θέρμη και πάθος. Κλείσε τα μάτια και μην τολμήσεις να την κοιτάξεις, γιατί θα ζαλιστείς από την ομορφιά της. Αιθέρια ύπαρξη, που όμοιά της δεν έχεις ξαναντικρίσει. Δέρμα αλαβάστρινο, μάτια αμυγδαλωτά, όλο υποσχέσεις. Χείλη μισάνοιχτα, φιλήδονα, μαλλιά απαλά σαν μετάξι, κορμί θηλυκό, πλούσιο σε καμπύλες .

Η καρδιά φίλε μου . Ο πιο σκληρός διαπραγματευτής. Σε πουλάει και σε αγοράζει δίχως να το καταλάβεις. Κάνει τα πιο σκληρά παζάρια .Τόσα δίνω, πόσα θες; Στις αγορές της, το εμπόρευμα είναι εντυπωσιακό, μα και πολύτιμο. Ξέρει πόσο μεγάλη αξία έχει αυτό που πουλάει και χτυπάει ανελέητα την τιμή στη δημοπρασία των συναισθημάτων σου. Την ανεβάζει στα ύψη.
Και εσύ εκεί! Δίνεις ότι έχεις και δεν έχεις, αρκεί να αποκτήσεις όλα όσα γενναιόδωρα σου προσφέρει και σου προτείνει. Δεν μπορείς να κάνεις πίσω . Τουλάχιστον όχι ακόμα. Δεν δέχεται επιστροφές μετά την απομάκρυνση από το ταμείο . Μη διαμαρτυρηθείς αν το προϊόν αποδειχτεί σκάρτο.
Θα θυμώσει και θα σου δείξει τότε το πιο σκληρό της πρόσωπο. Θα σε εκμεταλλευτεί, παίρνοντας με πονηριά μέχρι και το τελευταίο διφραγκάκι της ψυχής σου.
Μη διανοηθείς να ζητήσεις ποτέ πίσω ρέστα. Θα σε κατηγορήσει για κλέφτη και θα σε καταδικάσει χωρίς κανένα ελαφρυντικό.

Βρίσκει το αδύνατο σημείο σου και σε αφοπλίζει δίχως να το περιμένεις . Γελάει περιπαικτικά, κοροϊδεύοντας και χλευάζοντας κάθε προσπάθειά σου να της ξεφύγεις. Έχει εμπειρία αιώνων και ακόμα και αν χάσει μια μάχη, γνωρίζει καλά πώς να κερδίσει τον πόλεμο. Έχει πολλά όπλα, που χρησιμοποιεί στον αγώνα της με τον αιώνιο εχθρό της, την λογική. Και κάθε φορά ο θάνατος που σου ετοιμάζει είναι αργός και βασανιστικός. Δεν δείχνει έλεος, λύπηση, κατανόηση για κανένα λόγο. Στυγνός εκτελεστής, ότι αγγίζει το καταστρέφει. Κρατάει ομήρους το νου και την υπομονή σου. Τους φυλακίζει σε ένα πανύψηλο πύργο, μακριά από ανθρώπων βλέμματα . Γελάει χαιρέκακα με την ανημποριά σου να τους απελευθερώσεις.

Μη γελιέσαι. Το παιχνίδι είναι εξ' αρχής χαμένο. Ίσως να το πεις και στημένο, μιας και η τράπουλα είναι και αυτή σημαδεμένη. Μην συνεχίζεις την παρτίδα και μην ανοίγεις όλα τα χαρτιά σου στο τσόχινο τραπέζι της. Έχει κρυμμένους άσσους στο μανίκι. Μπλοφάρει συνεχώς, μια κλαίει και μια γελάει. Δεν ξέρει να χάνει και δεν έχει καμία διάθεση να μάθει. Για αυτό παλεύει με νύχια και με δόντια κάθε φορά, να παραμείνει στο βάθρο της. Μόνο η πρώτη θέση της αρμόζει και δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο. Σε μειώνει, σε προσβάλει, σε μετατρέπει σε άβουλο αντίγραφο ενός δυναμικού, αλλοτινού αγέρωχου πρωτότυπου.

Κλείνει στόματα, σφραγίζοντάς τα με κατακόκκινα φιλιά. Νανουρίζει γλυκά συνειδήσεις, μέσα σε τρυφερές αγκαλιές. Μοιράζει απλόχερα χάδια απαλά, στα όμορφα αυτάκια σου. Ταΐζει με ζουμερούς καρπούς της λησμονιάς το μυαλό, διαγράφοντας έστω και προσωρινά θύμησες, πρόσωπα, ονόματα, ζωές. Κερνάει κρασί και πίνει στην υγειά της. Μεθάς από μια πρόσκαιρη χαρά που απλώνεται ύπουλα και άξαφνα σαν ιστός μέσα σου.
Είσαι θεατής στην παράσταση της ζωής σου. Κομπάρσος απλός και ασήμαντος, μα όχι πρωταγωνιστής. Η νύχτα είναι η ώρα της. Τότε νιώθει ζωντανή και έτοιμη να χτυπήσει πάλι στο δικό της ρυθμό. Κρυφά πάθη, ανείπωτα λόγια, ανομολόγητες σκέψεις, καλούδια που έχει φυλαγμένα στα συρτάρια της.
Εγωιστικό πλάσμα. Στην πρώτη άρνηση του θελήματός της, κατσουφιάζει και σε πονά.

Τρέξε μακριά της ψυχή μου όμορφη . Είναι αδυσώπητη αφέντρα. Με τίποτα δεν ικανοποιείται και ζητάει διαρκώς. Πάρε νερό από την πηγή της ύπαρξής σου και σβήσε την φωτιά που σε κατακαίει. Άσε τον αέρα της λογικής σου να πάρει τη στάχτη και τα αποκαΐδια και να τα πάει μακριά.Μην μιλήσεις.
Αυτή τη φορά άσε την ησυχία να μπει μέσα σου και να σου χαρίσει την λύτρωση που τόσο λαχτάρας. Εγώ εαυτέ μου, θα είμαι εκεί και θα σε περιμένω. Να σε αντικρίσω ολοκαίνουργιο, καθάριο, αγνό έτοιμο να συνεχίσει να δίνει και να δίνεται , να αγαπά και να αγαπιέται.
Πάρε από το χέρι την λογική και προχώρα στον δρόμο της αρετής.
Ξέρεις, κείνο τον στενό, κακοτράχαλο, ανηφορικό, ανήλιαγο δρομάκι, που οδηγεί σε ένα πανέμορφο ξέφωτο, γεμάτο λουλούδια, ευωδιές, χρώματα και αρώματα.

Ήρθε η ώρα. Δώσε μου το χέρι σου. Πάμε!