Είναι κάτι ψυχές περίεργες, φτιαγμένες από υλικά που δεν τα βρίσκεις εύκολα.
Είναι αυθεντικές έχουν μπέσα.
Τις βλέπεις απομονωμένες γιατί φοβούνται να δοθούν, τρέμουν όταν κάποιος τις αγγίζει. Δε φλυαρούν και δε χρησιμοποιούν λέξεις που δε νιώθουν.
Όσες φορές βλέπεις τόλμησαν να αφήσουν κάποιον να έρθει δίπλα τους, πληγώθηκαν.
Τρόμαξαν και κρύφτηκαν στα προδομένα συναισθήματά τους. Δεν τους χώραει αυτός ο κόσμος, τους πνίγει, τους λερώνει η κακία του.
Τους τρομάζει το κουτσομπολιό και η αδιαφορία του κόσμου. Πάγωσαν, βλέπεις, και έφυγαν. Θα τις ξεχωρίσεις αυτές τις ψυχές και αν καταφέρεις να τις κερδίσεις, να τις αγαπήσεις αληθινά. Ό,τι σου δώσουν θα είναι χωρίς αντάλλαγμα και όταν όλα τα φώτα θα σβήνουν θα είναι εκεί με το φως της ψυχής τους να παλεύετε μαζί τους δαίμονές σας.
Γιατί αν κάτι τις κάνει ξεχωριστές είναι ακριβώς αυτό, η δύναμή τους να παλεύουν. Να χαμογελάνε την ίδια στιγμή που η ψυχή τους σκίζεται στα δυο. Εάν είσαι τυχερός και βρεθούν στο δρόμο σου ντύστες με αγάπη και αλήθεια και εκείνες, πίστες δίπλα σου, θα σου δίνουν χωρίς να ζητούν…
