Tον τελευταίο καιρό ζορίζομαι. Πιέζομαι πολύ. Οι άνθρωποι με απογοητεύουν όλο και πιο πολύ.
Πώς έχουμε γίνει έτσι; Γιατί; Boυλιάζουμε μέσα στην αδηφάγα καθημερινότητα και χανόμαστε. Οι περισσότεροι έχουν χάσει την ανθρωπιά τους, ενδιαφέρονται μόνο για τα υλικά αγαθά, το κέρδος, το συμφέρον, τη δολοπλοκία, την τρικλοποδιά.
Θέλω να διαφέρω από τη μάζα, θέλω να είμαι διαφορετική. Να αγαπάω και να με αγαπούν πραγματικά για αυτό που είμαι και για αυτό που μπορώ να τους προσφέρω. Το λίγο ή το πολύ. Να είμαι δίκαιη, ευσυνείδητη και με ενσυναίσθηση. Για μια ακόμα φορά αισθάνομαι την ανάγκη να μηδενίσω το κοντέρ. Να αρχίσω από την αρχή. Να κάνω ένα γερό ξεσκαρτάρισμα στις επαφές μου, σε ανθρώπους που πλασαρίστηκαν ως φίλοι ή συνοδοιπόροι αλλά αποδείχτηκαν κάλπικοι. Κούφιοι...
Και να κρατήσω αυτούς τους λίγους, τους εκλεκτούς, τους ανθρώπους της καρδιάς. Που δεν προδίδουν, δεν πληγώνουν. Ακούν. Νοιάζονται. Μοιράζονται. Είναι δίπλα μου στη χαρά μα κυρίως στη λύπη και στη δυσκολία.
Τις περισσότερες φορές θα γίνει κάτι και θα με ταρακουνήσει. Θα πω: «Ήρθε η ώρα για αλλαγή πλεύσης». «Θα βάλω πάνω από όλα τον εαυτό μου και τις ανάγκες του και αυτούς που αγαπώ και με αγαπούν. Και θα δίνω μόνο σε αυτούς». Αλλά ξέρω πως και θα παίρνω.
Το πρώτο γερό ταρακούνημα ήρθε μέσω της απώλειας. Έπειτα με κάποιους ανθρώπους υποψήφιους συντρόφους οι οποίοι δεν εκτίμησαν εμένα και έφυγαν πριν καν μπουν στη διαδικασία να με γνωρίσουν πραγματικά και να δώσουν μια αληθινή ευκαιρία στην πιθανότητα κάτι να εξελιχθεί και να ανθίσει. Και τώρα η ξαφνική είδηση πως ένα αγαπημένο πρόσωπο, κι ας μην βλεπόμαστε συχνά, περνά μια δύσκολη κατάσταση. «Είσαι καλοπροαίρετη», μου είπε κάποιος κάποτε και δεν το επεσήμανε ως προτέρημα. Ναι, είμαι καλοπροαίρετη και δεν μπορώ εύκολα να διακρίνω το σκάρτο. Και όταν καταφέρω να το δω είναι λίγο αργά γιατί έχω στενοχωρηθεί, έχω απογοητευτεί, έχω πληγωθεί.
Τι γίνεται από εδώ και μπρος λοιπόν;
Συνεχίζω να αγαπάω και να δίνω αλλά μόνο σε όσους αξίζουν. Προτεραιότητα η οικογένειά μου και κάποιοι άνθρωποι διαλεχτοί, λιγοστοί. Εγωιστικό, μπορεί να το χαρακτηρίσουν κάποιοι. Η αλήθεια μου, θα πω εγώ. Εσείς που με αγαπάτε, κοπιάστε στην ανοιχτή αγκαλιά μου. Οι άλλοι αγνοήστε τη ή απλά προσπεράστε.
Δε σας χωρά. Χωρά μόνο αγάπη και καλοσύνη.
