Με τον καιρό, μαθαίνει κανείς τη λεπτή διαφορά ανάμεσα στο να κρατά ένα χέρι και να αλυσοδένει μία ψυχή.
Μαθαίνει πως αγαπώ δεν σημαίνει: στηρίζομαι και πως συντροφικότητα, δε σημαίνει ασφάλεια κι έτσι κανείς αρχίζει να μαθαίνει πως…
Πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις. Αρχίζει να δέχεται τις ήττες του με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα.
Μαθαίνει να χτίζει όλες τις διαδρομές του στο σήμερα, γιατί το έδαφος του αύριο είναι υπερβολικά αβέβαιο για να κάνεις σχέδια. Και κάθε μέλλον μπορεί και να μείνει στη μέση.
Μετά από κάποιο καιρό μαθαίνει κανείς, πως αν είναι υπερβολική ακόμα και η ζέστη του ήλιου, μπορεί να τον κάψει. Έτσι φυτεύει τον δικό του κήπο και διακοσμεί την δική του ψυχή, αντί να περιμένει κάποιον άλλον να του φέρει λουλούδια.
Μαθαίνει κανείς ότι μπορεί να αντέξει, πως είναι πραγματικά δυνατός πως πραγματικά αξίζει.
Με τον καιρό μαθαίνεις ότι το να είσαι με κάποιον επειδή σου προσφέρει ένα καλό μέλλον, σημαίνει πως αργά ή γρήγορα, θα θελήσεις να επιστρέψεις στο παρελθόν σου.
Με τον καιρό καταλαβαίνεις πως μόνο αυτός που είναι ικανός να σε αγαπάει με όλα τα ελαττώματα σου, δίχως να προσπαθεί να σε αλλάξει, μπορεί να σου προσφέρει όλη την ευτυχία που επιθυμείς.
Με τον καιρό αντιλαμβάνεσαι πως εάν βρίσκεσαι στο πλευρό κάποιου, μόνο και μόνο για να συντροφεύεις την μοναξιά σου, στο τέλος θα φτάσεις να μην θέλεις ούτε να τον βλέπεις.
Με τον καιρό συνειδητοποιείς πως οι πραγματικοί φίλοι, είναι μετρημένοι. Και ό, τι εκείνος που δεν αγωνίζεται για αυτούς, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί πλαισιωμένος, από ψεύτικες φιλίες.
Με τον καιρό μαθαίνεις πως τα λόγια που λέχθηκαν σε μία στιγμή θυμού, μπορούν να συνεχίσουν να πληγώνουν αυτόν στον οποίο τα απεύθυνες, για μία ολόκληρη ζωή.
Με τον καιρό μαθαίνεις να συγχωρείς αυτόν που το έπραξε, αλλά η συγχώρεση αφορά μόνο τις μεγάλες ψυχές.
Με τον καιρό μαθαίνεις πως εάν πληγώσεις έναν φίλο, το πιθανότερο είναι πως η φιλία δύσκολα θα ξαναγίνει όπως ήταν πριν.
Με τον καιρό συνειδητοποιείς, ότι ακόμα κι αν είσαι ευτυχισμένος με τους φίλους σου, κάποια μέρα θα κλάψεις για εκείνους που άφησες να φύγουν.
Με τον καιρό θα καταλάβεις, πως κάθε εμπειρία που βίωσες με κάθε άνθρωπο, είναι ανεπανάληπτη.
«Κανείς μαθαίνει, μαθαίνει και μαθαίνει, κάθε μέρα που περνάει μαθαίνει»
Ελπίζω όπως και σε μένα να συμβεί, αυτά τα λόγια να μπορέσουν να μαλακώσουν λίγο τον δρόμο σου.
«Τίποτα δεν φεύγει, μέχρι να μας διδάξει αυτό που χρειάζεται να μάθουμε».
Χόρχε Λουίς Μπόρχες.
