Ωραία και τα μηνύματα αλλά πόσο να σε κρατήσουν;

Ωραία και τα μηνύματα αλλά πόσο να σε κρατήσουν(pixabay)

Στην εποχή των social media μας τρέλαναν τα μηνύματα. Τα λάθος μηνύματα. Κουραστήκαμε να διαβάζουμε και να αποκρυπτογραφουμε. Τι γίνεται πίσω από τα μηνύματα ; Γιατί είπε αυτό ; Τι εννοούσε ; Λες να ; Μπα! Όχι! Ίσως, μωρε λες; Ποιος ξέρει. Γιατί το είπε αυτό, τι να συνέβη, γιατί δεν έστειλε, γιατί δεν απάντησε. Κι ένας συνεχόμενος παραλογισμός.

Τα πιο απλά πράγματα τα κάναμε δύσκολα. Μηνύματα έτσι απλά για να σταλούν, έτσι απλά για να περάσει η ώρα τους, για να επιβεβαιωθούν, για χίλιους διαφορετικούς λόγους. Μηνύματα που υπεραναλύουμε για ώρες, με φίλους, με φίλες, με γνωστούς κι αγνώστους. Μηνύματα που ουσιαστικά είναι απλά λόγια γραμμένα. Μηνύματα από σκέψεις ιδανικές ή και αδιάφορες. Μηνύματα που ίσως να παίρνουν την απάντηση τους ίσως και να παραμένουν αναπάντητα. Μηνύματα που στο τέλος μένουν απλά τα μηνύματα.

Γιατί πίσω από την ασφάλεια του μηνύματος ορκιζόμαστε αιώνια αγάπη κι αφοσίωση. Βγαίνουν αβίαστα φράσεις τύπου «σε θέλω τόσο», «μ' αρέσεις», «θέλω να σε δω» κι άλλα τόσα που τίποτα δεν εννοείται τελικά από αυτά. Κι αυτό συμβαίνει γιατί όλα αυτά τα μηνύματα είναι ακίνδυνα για εκείνους που απλά μιλάνε, παρακινδυνευμένα για εκείνους που τα αισθάνονται όμως.

Και δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο. Δεν σκέφτονται το ίδιο. Δεν αγαπάνε το ίδιο. Δεν μιλάνε το ίδιο. Δεν νιώθουν το ίδιο. Κυρίως όμως δεν εκφράζονται το ίδιο. Κάποιοι εκφράζονται μέσα από τρεις τελίτσες συμπληρώνοντας μια μπλε πρόταση. Άλλοι πάλι δεν αρκούνται σε λόγια, τελείες, ουτε καν θαυμαστικά κι ερωτηματικά.

Γιατί ωραία κι αυτά αλλά πόσο να κρατήσουν. Πόσο να σε κρατήσουν. Άλλωστε όλη η μαγεία βρίσκεται στο από κοντά. Εκεί που η οθόνη του κινητού σου κλειδώνει και η καρδιά σου χτυπάει δυνατά. Όλα τ´άλλα να ´χαμε να λέγαμε.