Είσαι αντιμέτωπος με έναν αόρατο εχθρό.
Κι αυτό σε αναστατώνει, ίσως και να σε φοβίζει.
Θα περάσει, όμως κι αυτό! Όλα περνάνε!
Έχεις το παρελθόν να στο θυμίζει!
Να σκέφτεσαι ψύχραιμα κι αισιόδοξα.
Αυτό που τώρα αναγκάζεσαι να ζήσεις, δεν είναι παρά μια ανάπαυλα, αυτήν που χρόνια αναζητούσες και παραπονιόσουν που δεν είχες.
Θα αναγκαστείς να χαλαρώσεις από την πίεση και το άγχος της καθημερινότητας.
Τώρα έχεις τον χρόνο να σκεφτείς, να αναρωτηθείς …και ήρεμα να δώσεις τις απαντήσεις που χρωστάς στον εαυτό σου.
Τι είναι σημαντικό τελικά; Ποιος είναι σημαντικός;
Τι πήγε λάθος στη ζωή σου; Τι έκανες λάθος; Τι δε θα άλλαζες;
Δεν είσαι μόνος σου σ’ όλο αυτό.
Τώρα ήρθε η στιγμή να κλείσει σφιχτά η δική σου ανθρώπινη χούφτα αγάπης κι εμπιστοσύνης.
Εκείνη η χούφτα ανθρώπων που ήταν πάντα δίπλα σου και που έβλεπαν σε σένα το δικό τους απάγκιο.
Στήριξε εκείνους που είναι σε τούτον εδώ τον εφιάλτη πιο αδύναμοι από σένα.
Δεν είναι όλοι νέοι, δεν είναι όλοι υγιείς, δεν είναι όλοι μαθημένοι στα δύσκολα...
Κι αν νιώθεις να στερεύουν οι αντοχές σου, οι φίλοι είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία.
Οι συνθήκες που ζούμε είναι συναισθηματικά αχαρτογράφητες, όπως και ο ιός που απειλεί την ίδια τη ζωή.
Μην ντραπείς να εκφράσεις τους φόβους και τις ανασφάλειές σου.
Μη νιώσεις ενοχές όταν θελήσεις να προστατέψεις τα αποθέματά σου.
Και μην αναζητήσεις στήριξη στο μπούγιο, στους πολλούς.
Δε θα την έχεις. Προτεραιότητα δε θα γίνεις ποτέ για τους γνωστούς άγνωστους, όπως κι εκείνοι δε θα γίνουν ποτέ η δική σου .
Ήρθε ο καιρός να διεκδικήσουμε τις σχέσεις στις οποίες έχουμε επενδύσει συναίσθημα και χρόνο.
Να έρθουμε πιο κοντά με τα παιδιά μας, με τον σύντροφό μας, με την ίδια μας τη ζωή.
Να σταθούμε σε όσα μας ενώνουν κι όχι σ΄ αυτά που μας απομάκρυναν.
Ήρθε ο καιρός, έστω και βίαια, να δώσουμε στις σχέσεις μας μια αξιοπρεπή ευκαιρία.
Γιατί άλλη δε θα έχουμε...
Αν δεν αλλάξει κάτι τώρα, δε θα αλλάξει ποτέ...
Αν δεν κυριαρχήσει η αγάπη τώρα, δε θα συμβεί ποτέ...
Είναι στο χέρι μας να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την ανικανοποίητη ζωή μας, αλλιώς θα βγούμε από την απομόνωση χωρίς ελπίδα...
Γι’ αυτό αισιοδοξούμε ψύχραιμα, υγιαίνουμε με συνέπεια και παλεύουμε συνειδητά μέσα μας με τους δικούς μας δαίμονες...
Κι αν είναι δύσκολο για μας, ας αποδεχτούμε πως είναι δύσκολο και για τους άλλους...
Αξίζει, όμως, η προσπάθεια... γιατί αξίζει η ζωή! Αυτό είναι το μάθημα των καιρών…