Ημερολόγιο εγκλεισμού: Ψάχνοντας απελπισμένα για μάσκα

Ημερολόγιο εγκλεισμού: Ψάχνοντας απελπισμένα για μάσκα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
η αλήθεια είναι πως είχα ξεχάσει την ύπαρξή σου. Σε βρήκα τυχαία, ψάχνοντας απελπισμένα για μάσκα. Όχι αποκριάτικη, μάσκα για τον ιό εννοώ. Βέβαια έτσι όπως κυκλοφορούμε έξω, μοιάζει σαν να βρισκόμαστε στη μέση ενός μονοθεματικού party, εσχατολογικού εορτασμού.

Άδειοι δρόμοι, ελάχιστοι περιπατητές, σκηνές σαν σε θρίλερ και εμείς οι απλήρωτοι πρωταγωνιστές. Τελικά βρήκα μία μάσκα από την εποχή του Η1Ν1. Ή ήταν από τον Η1Ν3; Πιθανά και από την εποχή του Η7Ν9. Πάντα υπάρχει και το ενδεχόμενο να είναι από τον καιρό του H167847658N53739/34. Ελπίζω να μην έχουν ημερομηνία λήξης. Άλλο να πεθάνεις από τον ιό και άλλο από το μέσο που σε προστατεύει. Δηλαδή δε θα έχει και την αντίστοιχη δυναμική ένας τέτοιος θάνατος. Δε θα ακουστεί πουθενά. Ενώ αν νοσήσω, σίγουρα θα προλάβω να κάνω μία ανάρτηση. Εδώ έπαιρνα like επειδή ανέβαζα κάτι που είχε δημοσιευτεί άλλες 1.259 φορές, δε θα πλημμυρίσει με δάκρυα η προσωπική μου σελίδα από τις τελευταίες μου κουβέντες;

Πρόβαρα τη μάσκα αλλά κάθε μου ανάσα θαμπώνει τα τζάμια των γυαλιών.
Την ανέβασα πιο πάνω, σχεδόν δε βλέπω τίποτα.
Την κατέβασα πιο κάτω και με γαργαλάει στη μύτη.
Αν την κατεβάσω πιο χαμηλά μοιάζει περισσότερο με γενειάδα του Άι-Βασίλη. Άσε που το λάστιχο είναι τόσο σφιχτό που κατεβάζει κωμικά τα πτερύγια των αυτιών μου.

Με κοίταξα στον καθρέπτη και έμοιαζα περισσότερο με ξωτικό χειρουργό, παρά με άνθρωπο που προστατεύει την υγεία του. Το να βγάλω τα γυαλιά, δεν είναι λύση γιατί τότε η σωτηρία μου πραγματικά θα είναι ένα τυχαίο γεγονός.

Από την άλλη, σίγουρα δε διαχειρίστηκα σωστά το θέμα του φαγητού. Αφού ήξερα ότι πρέπει να βγω, ποια μαζοχιστική δύναμη με έσπρωξε να βάλω τόσο σκόρδο στα μπιφτέκια; Ο κιμάς ήταν νόστιμος από μόνος του, γιατί δε σταμάτησα στα υπόλοιπα μυρωδικά;
Yπάρχουν φήμες ότι το σκόρδο σκοτώνει τον ιό, αλλά αυτές είναι φήμες. Η εισπνοή της οσμής του μέσα στη μάσκα, ήταν μια οδυνηρή πραγματικότητα.

Τελικά επικράτησε η λογική και αποφάσισα να τη φορέσω με το σωστό τρόπο.
Με τα γυαλιά θαμπωμένα, τα αυτιά κατεβασμένα και τον αέρα μέσα της σχεδόν δηλητηριασμένο.
Σε αφήνω αγαπημένο μου ημερολόγιο προς το παρόν.
Πάω να ψάξω για γάντια.