Ο έρωτας είναι ένα υπέρτατο συναίσθημα που όταν αξιωθείς να το αισθανθείς το ζεις με κάθε κύτταρο του κορμιού σου, του μυαλού σου, της καρδιάς σου, της ψυχής σου.
Είναι σφοδρός και σαρωτικός ο έρωτας όταν είναι αληθινός. Σε ανεβάζει στα ουράνια και όλες σου οι αισθήσεις είναι τεντωμένες στο έπακρο. Όταν είσαι ερωτευμένος νιώθεις ευλογημένος. Πετάς στον έβδομο ουρανό.
Έχεις ανάκη να κουρνιάζεις στην αγκαλιά του και τα χέρια του να σε σφίγγουν δυνατά. Να αισθάνεσαι πληρότητα και ασφάλεια. Και όταν σε φιλάει να ανατριχιάζεις ολόκληρη, να χάνεσαι. Να νιώθεις την καρδιά σου μελωμένη και τόσο εύθραυστη ταυτόχρονα που θα σπάσει από το χτυποκάρδι. Θέλεις να είστε συνέχεια μαζί, να μην χάνετε λεπτό ο ένας μακριά απ’ τον άλλο.
Τι γίνεται όμως όταν ο έρωτας σού χτυπήσει την πόρτα εν μέσω κορονοϊού, αναγκαστικού εγκεισμού στο σπίτι και έκτακτων περιοριστικών μέτρων; Όταν αισθάνεσαι πως βρήκες το δέκα το καλό αλλά δεν μπορείς να το χαρείς όσο θα ήθελες;
Πώς να συμβιβαστείς με μια ψυχρή οθόνη υπολογιστή; Kαλές οι νέες τεχνολογίες αλλά με τη διά ζώσης επαφή δεν συγκρίνονται! Τι να κάνεις; Βολεύεσαι ακόμα και με ένα μηνυματάκι για έξοδο για σωματική άσκηση. Αν είσαι τυχερός και μένετε στην ίδια περιοχή κάνετε καμιά βόλτα από απόσταση και με μασκούλα εννοείται. Για αγκαλιές και φιλιά ούτε συζήτηση. Ένα ματς μουτς από μακριά και πολύ είναι, γιατί το αγόρι τυχαίνει να είναι γιατρός και τηρεί όλα τα μέτρα προστασίας και θέλει να το προστατεύσει το κορίτσι του. Και το κορίτσι, ε φοβάται και κομματάκι με όλα αυτά που ακούει στις ειδήσεις αλλά το παίζει θαραλλέα.
Ευτυχώς το παλικάρι δεν την βομβαρδίζει με δυσάρεστα. Μόνο γλυκόλογα της λέει, και της ομολογεί και συναισθήματα μέσω τηλεφώνου πάντα ή μέσω βιντεοκλήσης. Προσπαθεί να της διώξει τον φόβο μακριά, και μόνο να της υποσχεθεί μπορεί πως θα ‘θελε να ‘ναι δίπλα της να τη σφίγγει στην αγκαλιά του ώστε να μην φοβάται. Της εκμυστηρεύεται και πράγματα που θα ήθελε να κάνουν μαζί μόλις αρθούν τα μέτρα απαγόρευσης. Μια εκδρομή ονειρεύεται μαζί της, να της κρατά το χέρι και να κάνουν ατέλειωτες βόλτες αγκαλιασμένοι. «Εσύ τι θα ‘θελες;» την αιφνιδιάζει. «Ωραία θα ‘ταν να μπορούσαμε να ταξιδέψουμε παρέα, αλλά και με μια βόλτα όπου θα μου κρατάς το χέρι και δεν θα φοβάμαι, ευτυχισμένη θα ήμουν!» του απαντά και ένα χαμόγελο ευτυχίας ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της.
Και εκείνος της λέει να κοιτάζει πάντα τα μάτια του, γιατί το έντονο και βαθύ βλέμμα δεν ξεγελά ποτέ. Και κάθε φορά που θα φοβάται πως ίσως η μέρα της συνάντησης από κοντά αργήσει πολύ, να βλέπει τη φωτογραφία του που της έστειλε με τον ίδιο να της χαμογελά ή το βιντεάκι που της ηχογράφησε λέγοντας της «Καληνύχτα, κοριτσάκι. Σ’ αγαπώ. Θα σε βλέπω στα όνειρά μου!» «Και, να θυμάσαι πως ο έρωτας όταν είναι αληθινός, αντέχει στα δύσκολα και θεριεύει, δυναμώνει!»
