Να ντύνεις την ύπαρξή σου με αξιοπρέπεια και να σκεπάζεις τις φυγές σου.
Να φεύγεις από τις ανθρώπινες σχέσεις σου αποπνέοντας εκτίμηση. Να απομακρύνεσαι εκπέμποντας το σεβασμό που σου αρμόζει. Να στιγματίζεις με την λάμψη της αυτοεκτίμησής σου κάθε σου αποχαιρετισμό. Και να αποδίδεις στην αποχώρησή σου το ήθος και τις αρχές οι οποίες σε διακρίνουν.
Να φοράς στην οντότητά σου τον αυτοσεβασμό σου και να ξεμακραίνεις από ότι σε αλλοιώνει και σε καταστρέφει ως προσωπικότητα. Μην επαναπαύεσαι στο «λίγο» που σου προσφέρουν, να αναζητάς πάντοτε το «πολύ» που αξίζεις.
Να μη συμβιβάζεσαι με το «μέτριο» που σου παρουσιάζουν, αλλά να επιδιώκεις το «καλύτερο» που σου αναλογεί.
Μην αφήνεις την υπόστασή σου να γίνεται έρμαιο στις αμφιβολίες και τις ανασφάλειες που σου προκαλούν. Να ανοίγεις πανιά για την ασφάλεια και τη σταθερότητα που σε αντιπροσωπεύει. Μην επιτρέπεις στις τοξικές και νοσηρές ανθρώπινες σχέσεις να σε καταδυναστεύουν, να σαλπάρεις πάντα για την πνευματική σου ηρεμία και την ψυχική σου γαλήνη. Μη δίνεις χώρο στις μικροαστικές και τις θρασύδειλες συμπεριφορές που δε σε εκφράζουν να περιφέρονται γύρω σου. Τις μικρότητες και σκοπιμότητες που δεν αντανακλούν την ακεραιότητα του χαρακτήρα σου να σε περιτριγυρίζουν. Να λάμπεις δια της απουσίας σου από όλα όσα σε μειώνουν και σε φθείρουν.
Να χαράσσεις καινούρια μονοπάτια εκεί όπου δεν αναγνωρίζεται η αξία σου. Να ανοίγεις δρόμους διαφυγής από εκεί που δεν είσαι η πρώτη επιλογή. Να μη ζητιανεύεις χρόνο εκεί που στριμώχνεσαι για να χωρέσεις. Σημασία εκεί όπου δεν εισακούγονται οι ανάγκες σου. Μην αναζητάς επίμονα, συναισθήματα σε άψυχες όντότητες. Μην ψάχνεις αισθήματα σε άδειες καρδιές.
Να τρέχεις μακριά από τις μικρές αγκαλιές που σε στενεύουν, για τις μεγάλες και ευρύχωρες που σε ανακουφίζουν. Να χάνεσαι από τα ανθρώπινα όρνεα που έχουν στόχο την καλοσύνη και την ειλικρίνειά σου. Να αποφεύγεις τα αδήφαγα τέρατα που καραδοκούν να λεηλατήσουν την αντοχή και την υπομονή σου. Και να διαγράφεις από τη ζωή σου το φθόνο και την εκμετάλλευση στο πρώτο σημάδι τους.
Μη δειλιάζεις να φύγεις από εκεί που παρακαλάς και συμβιβάζεσαι. Μην κάνεις εκπτώσεις και μην ξεπουλάς την ύπαρξή σου για να μένεις εκεί που περισσεύεις. Μην συγκατατίθεσαι στο ψέμα και την υποκρισία όταν η αλήθεια υψώνεται μπροστά σου. Να εμπιστεύεσαι τη λογική και το ένστικτό σου όταν σε προτρέπουν να τρέξεις μακριά. Μην ακολουθείς το συναίσθημά σου όταν δεν έχει ανταπόκριση. Μην τρομάζεις να αντικρίσεις κατάματα τη μοναξιά σου.
Να φεύγεις αθόρυβα και σιωπηλά. Χωρίς ψυχοφθόρες διαδικασίες και έντονες διενέξεις. Χωρίς «αντίο» και περιττές εξηγήσεις. Να χαμογελάς και να αποχαιρετάς, γιατί η φυγή είναι δύναμη ψυχής. Γι’ αυτό να ντύνεις την ύπαρξή σου με αξιοπρέπεια και να σκεπάζεις τις φυγές σου
