Στην πρώτη γυναίκα αυτής της λίστας, αναφερθήκαμε σε ένα σύμβολο αντίστασης στις φυλετικές διακρίσεις. Αυτή τη φορά η ηρωίδα μας είναι η πρώτη γυναίκα που απέκτησε πανεπιστημιακό πτυχίο, πιθανά και η πρώτη με διδακτορικό δίπλωμα.
Γιατί και στον τομέα της εκπαίδευσης υπήρχαν γυναίκες που στιγμάτισαν το μέλλον. Και η ηρωίδα μας είχε το γονιδιακό ταλέντο, εκμεταλλεύτηκε τις συνθήκες της ζωής της και με μεγάλη προσπάθεια έγινε πρωτοπόρος. Η Juliana Morell, γεννήθηκε το 1594 στη Βαρκελώνη και πέθανε το 1653 στην Avignon της Γαλλίας. Χαρακτηρίστηκε από νωρίς παιδί θαύμα εξαιτίας των αναπτυγμένων νοητικών της ικανοτήτων. Το γεγονός ότι ο Ισπανός ποιητής Lope de Vega την αναφέρει ως 4η από τις Χάριτες και ως 10η μούσα αναδείκνυε τις ικανότητες της στη διδασκαλία. Ο ίδιος τη θεωρούσε “ άγγελο “ που δίδασκε όλες τις επιστήμες.
Η μητέρα της Juliana πέθανε όταν η ίδια ήταν πολύ νέα και απέκτησε την εκπαίδευσή της από καλόγριες του τάγματος των Δομινικανών. Στην ηλικία των 4, ξεκίνησε να μαθαίνει Λατινικά, Ελληνικά και Εβραϊκά και στα 7 της έγραψε στην λατινική γλώσσα μια επιστολή στον πατέρα της.
Αντιλαμβάνεστε το εύρος των ικανοτήτων της μικρής Juliana. Aκολούθησε τον πατέρα της στη Λυών, όπου κατέφυγε για να γλιτώσει από την κατηγορία ενός φόνου. Εκεί η Juliana, συνέχισε τις σπουδές της, αφιερώνοντας καθημερινά πολλές ώρες στην εκμάθηση ρητορικής, τη διαλεκτικής, την ηθικής και μουσικής. Στη συνέχεια συνέχισε την εκπαίδευσή της στη φυσική, τη μεταφυσική και το αστικό δίκαιο.
Εύκολα αντιλαμβανόμαστε την πολυποίκιλη προσωπικότητά της, με ενδιαφέρον σχεδόν σε κάθε τομέα των επιστημών. Το 1608 έγινε η πρώτη γυναίκα που φαίνεται ότι απέκτησε πανεπιστημιακό διδακτορικό δίπλωμα. Η αμφιταλάντευση έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν είναι ξεκάθαρο ποιο εκπαιδευτικό όργανο της έδωσε το πτυχίο. Παραβλέποντας τον πλούτο και τον επιθυμητό γάμο (τα στερεότυπα βλέπετε έχουν ισχυρές και ιστορικές βάσεις), μπήκε τον ίδιο χρόνο στο μοναστήρι του Sainte-Praxède της Avignon.
Ακριβώς όπως είχε διακριθεί στην κοσμική ζωή, ξεχώρισε και στο Τάγμα εξαιτίας της ευσέβειας, της ταπεινότητας και της πιστής τήρησης των κανόνων. Με αυτόν τον τρόπο η ευσεβής καλόγρια πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της ευγνωμονώντας τον Θεό. Για δύο χρόνια έζησε μέσα σε έντονους σωματικούς πόνους, χωρίς να υπάρχουν στοιχεία της αιτίας. Πέθανε μετά από πενθήμερη έντονη αγωνία, αφήνοντας πίσω της πλήθος γραπτών κειμένων.
Βιβλιογραφία:
