Στη δική σου θέα, γυναίκα, αφήνομαι

Στη δική σου θέα, γυναίκα, αφήνομαι

Κοίτα να δεις κορίτσι μου, είμαι ντόμπρος, σοβαρός και σταθερός. Χαρακτήρας αλύγιστος. Οι δικές μου κουβέντες  έχουν μορφή συμβολαίου, ό,τι πω θα είναι η υπογραφή μου.

Δεν παίρνω και δε δίνω αναβολές. Είμαι υπόλογος των πράξεων μου και δεν κρύβομαι πίσω απ’ το δείκτη του χεριού μου.

Ανταπεξέρχομαι σε δύσκολες καταστάσεις γιατί σφυρηλατήθηκα με ατσάλι και θειάφι, έτσι με έμαθαν να μη δείχνω την ευαίσθητη πλευρά μου. Αυτά είναι για σένα που μεγάλωσες μέσα σε μύρα και χρυσάφι.

Δεν είμαι ψεύτικη καρικατούρα, δεν ξέρω πώς το έχεις στο μυαλό σου και δε με αφορά. Λίγη σημασία δίνω στις κακόβουλες κριτικές .

Βαριά ποτά, βαριά τσιγάρα, αγάπη στην ταχύτητα, ταγμένος στη φιλία και μεγάλη αδυναμία στο ωραίο φύλο.

Μην μπερδεύεσαι μωρό μου. Σε κοιτάζουν πολλοί μα το δικό μου βλέμμα σε διαπέρασε και κόλλησε τη ψυχή σου στον τοίχο. Αυτή είναι η διαφορά του άντρα με το «Α» κεφαλαίο.

Έτσι λοιπόν όταν σε κάποιο στενό σοκάκι του Βερολίνου, χωρίς να με κοιτάς, είπες διστακτικά  «Λυπάμαι δε σου αξίζω» το μόνο που μπόρεσα να κάνω, ήταν να σφίξω τα δόντια και να σου ευχηθώ «Να προσέχεις».

Πόσα σε θέλω, σε χρειάζομαι, αναπάντητα γιατί και άντε γαμήσου, κρύφτηκαν πίσω από ένα «να προσέχεις» ούτε που φαντάζεσαι.

Στις αλάνες κάτω απ’ τον Παρθενώνα που μεγάλωσα, μια φράση της μάνας μου έχω να θυμάμαι πάντα. «Οι άντρες δεν κλαίνε».

Έτσι πορεύομαι λοιπόν.

Το κλάμα μου είναι η έσχατη λύση. Όχι για να δηλώσει πείσμα. Δεν αποσκοπεί κάπου, αλλά ξεπλένει την πληγή με αλάτι και νερό. Ο οδυρμός δεν ταιριάζει στη ράτσα μας.

Είναι το ζεϊμπέκικο που χόρεψα για να ξεδώσω. Xωρίς χειροκρότημα και θεατές.

Μη με κατηγορείς λοιπόν. Δεν είμαι αναίσθητος ούτε ψυχικά λειψός, απλά τα τελευταία μου κέρματα στην τσέπη θα τα ακουμπήσω εκεί που πρέπει.

Δεν έχει να κάνει με τα σχόλια των τρίτων και τις απόψεις του καθένα. Είναι που γνωρίζω την αξία τους και δεν τα σκορπώ στους πέντε ανέμους με την πρώτη ευκαιρία.

Μα στη δική σου θέα, γυναίκα, αφήνομαι. Αλλά δε θα στο δείξω.

Δε θα ‘θελες και εσύ να με δεις να υποκύπτω. Έχεις ανάγκη τη σιγουριά, την πυγμή, τη σταθερότητα και την ασφάλεια που βρίσκεις σε ‘μένα.

Δεν μπορείς να φανταστείς ότι με λυπάσαι. Γι’ αυτο από σένα θα κρυφτώ.

Είτε είμαι ο πατέρας σου, ο αδελφός σου ή ο αγαπημένος σου.

Γιάννης Καλαμπούκας