Τάσος Λειβαδίτης: Τινάζαμε τις νύχτες, ξεσκονίζαμε λυγμούς

Τάσος Λειβαδίτης: Τινάζαμε τις νύχτες, ξεσκονίζαμε λυγμούς

Παλεύω με κάτι παράθυρα,
τα ανοίγω.
Μαύρο κουστούμι φωτισμένο.

Τινάζω ένα λευκό σεντόνι,
το τεντώνω.
Μπούκλες γκρίζες, σχεδόν ιπτάμενες.

Ξεσκονίζω τα παλιά βιβλία,
τα ξεφυλλίζω.
“Περπατούσα πάνω στο γυαλί της λάμπας”***

Κλειστά παράθυρα,
τσαλακωμένα σεντόνια,
στίχοι από παλιά βιβλία.

Παλεύαμε τα σώματα,
τινάζαμε τις νύχτες,
ξεσκονίζαμε λυγμούς.

Φθινοπώριασε.
Καιρός για γενική καθαριότητα αγάπη μου.

 

*** Θυμάσαι τις νύχτες; Για να σε κάνω να γελάσεις, περπατούσα πάνω στο γυαλί της λάμπας.
«Πώς γίνεται αυτό;» ρώταγες.
Μα ήταν τόσο απλό αφού μ’ αγαπούσες.

Τάσος Λειβαδίτης, «Σε μια γυναίκα», συλλογή Ανακάλυψη