H βιβλιοκριτική του Ewoman: «Το καλοκαίρι εκείνο» της Νατάσας Γκουτζικίδου

H βιβλιοκριτική του Ewoman: «Το καλοκαίρι εκείνο» της Νατάσας Γκουτζικίδου

Το τελευταίο συγγραφικό πόνημα της Νατάσας Γκουτζικίδου με τίτλο Το καλοκαίρι εκείνο (Εκδ. Ωκεανίδα), είναι ένα τρυφερό και ρομαντικό μυθιστόρημα με κεντρικούς άξονες τη φιλία, την αγάπη και την προσωπική αναζήτηση του εαυτού μας.

Η Νατάσα Γκουτζικίδου στήνει το μυθιστορηματικό της φόντο στην Τοσκάνη και στη Λευκάδα και σε δύο διαφορετικές χρονικές αφετηρίες. Στην Τοσκάνη του 1958 και στη Λευκάδα του 1940 κατά τη διάρκεια του πολέμου. Συνθέτει δύο ιστορίες με κεντρική ηρωίδα το ίδιο πρόσωπο, την Αντζελίνα και με όσους και όσα διαμόρφωσαν την ζωή της τόσο στον ένα τόπο όσο και στον άλλο.

Σημαντικό κομμάτι στη ζωή ενός ανθρώπου αποτελούν οι μνήμες, οι αναμνήσεις. Από τα παιδικά του χρόνια, τον τόπο που μεγάλωσε, τους γονείς του, τους φίλους του, τις εμπειρίες και τα βιώματα που έζησε. Πολλές φορές το μυαλό του ανθρώπου για τον προφυλάξει από τον πόνο ή να τον προστατεύσει τυγχάνει να απωθεί σε μια ακρούλα βιώματα και στιγμές που πονάνε, όμως το υποσυνείδητο ξυπνά με μια φευγαλέα  εικόνα ή την ακατανίκητη έλξη που μπορεί να μας ασκεί αυτός ο τόπος. Και αν ξαναβρεθούμε εκεί πάλι τυχαία ή εν γνώσει μας όλα ως δια μαγείας ξεκαθαρίζουν.

Με αυτό το θέμα καταπιάνεται η συγγραφέας μέσω της κεντρικής της ηρωίδας η οποία εν τέλει αναζητά και βρίσκει τον εαυτό της.

Οι μυστηριακές δυνάμεις που ενώνουν το παρόν με το παρελθόν της ηρωίδας είναι δοσμένες με τέτοιο τρόπο ώστε όλα να δένουν στο τέλος. Η γραφή τηςσυγγραφέα βρίσκεται στο απόγειό της σε αυτό το βιβλίο, με λυρικές περιγραφές της Τοσκάνης και των αμπελώνων της, τις μυρωδιές, την αύρα και τον ερωτισμό του τόπου. Σκέψεις της συγγραφέα για την αξία της αγάπης, της φιλίας, της ανθρώπινης ύπαρξης αλλά και για το καταστρεπτικό μένος του πολέμου που αφανίζει κυρίως συνειδήσεις γεμίζουν το κείμενο και το διαφοροποιούν από μια απλή αφήγηση γεγονότων και συναισθημάτων.

 Πλημμυρίζει από εικόνες ο αναγνώστης, από σκέψεις, βλέπει τα αποτελέσματα που μπορεί να φέρει ο πόλεμος στους ανθρώπους, κανείς δεν βγαίνει αλώβητος από αυτόν, βλέπει χαρακτήρες ρεαλιστικούς, βλέπει πως μια φιλία ανάμεσα σε ένα αγόρι και ένα κορίτσι που έχει ισχυροποιηθεί στην παιδική ηλικία, στα πιο αθώα χρόνια, ναι μπορεί να υπερβεί ακόμα και το πιο ευφάνταστο εμπόδιο και να βγει νικήτρια ή να φουντώσει και να εξελιχθεί σε έρωτα.

Δύο ιστορίες σε δύο διαφορετικούς χωροχρόνους που ενώνονται μέσα από την τρυφερή και μεστή γραφή της Νατάσας Γκουτζικίδου. Και μέσα και γύρω από όλα αυτά το στοιχείο της ομίχλης που χρησιμοποιείται και κυριολεκτικά και μεταφορικά και είναι ο συμβολισμός αυτός που κινεί κάθε φορά τα νήματα άλλοτε θολώνοντας και άλλοτε ξεκαθαρίζοντας το τοπίο.