Ένας «Αντώνης», μια «Αφροδίτη» και η ευθύνη όλη δική μας

Ένας «Αντώνης», μια «Αφροδίτη» και η ευθύνη όλη δική μας

Ένας «Αντώνης» και μια «Αφροδίτη»…

Ένας μεγάλος αδερφός που επέστρεψε για να μας θυμίσει τι ακριβώς;
Πως δεν αντέχουμε τις μίζερες ζωές μας και προτιμούμε να βλέπουμε τα σκουπίδια που μας σερβίρουν πίσω από κλειδαρότρυπες;
Πως καμωνόμαστε τους σπουδαίους, τους απογόνους μεγάλων σοφών, πολιτικών, ποιητών, επιστημόνων και τους τιμούμε με την παραγωγή τέτοιων τηλεοπτικών αποβρασμάτων; 

Και τελικά τι; Αυτή είναι η παιδεία μας; «Ένα άδειασμα πακέτου αλλιώς έχει βιασμό;»
 Αυτό είναι το αντριλίκι του εν λόγω παίκτη που απομακρύνθηκε από το παιχνίδι με έναν βαρύγδουπο μεγάλο αδερφό να τον επιπλήττει και να του μιλά για τον σεβασμό των γυναικών; Τον ίδιο σεβασμό που πρέπει να επιδείξει όταν δείχνει πλάνα από μία εύσωμη παίκτρια να πετάει το μαγιό της στους συμπαίκτες της κι εκείνοι να την κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια της; Γιατί ξαφνικά είναι η ίδια απελευθερωμένη και δεν έχει πρόβλημα με τα κιλά της; Ούτε έχει πρόβλημα να την εξευτελίζουν μπροστά στα μάτια της; Ή τελικά ήταν σκόπιμο και από τους δύο να «προκαλέσουν» με τις δηλώσεις ή τη συμπεριφορά τους για λίγα λεπτά δόξας;

Κι από την άλλη το ΕΣΡ θα ερευνήσει και η κυβέρνηση αναμένει τα αποτελέσματα… Και κάτι έγινε τώρα, θα μου πείτε. Ο ένας πετάει το μπαλάκι της ευθύνης στον άλλον. Δεν παρακολουθώ τηλεόραση εδώ και πολλά χρόνια από επιλογή, για να μην βλέπω τέτοιου είδους σκουπίδια μα  πιότερο να μην με πιάνει θλίψη με αυτά που επιλέγουν κάθε φορά να μας σερβίρουν. Και αναρωτιέμαι αυτό το περισπούδαστο ΕΣΡ μήπως, λέω μήπως, δε θα έπρεπε καν να επιτρέπει εκπομπές τέτοιου είδους; Που έχουν να προσφέρουν τι τελικά στους τηλεθεατές; Μόρφωση, γνώση, ενημέρωση ή μήπως όλο αυτό λειτουργεί σαν καθρέφτης της σάπιας κοινωνίας μας;

Έχουμε περάσει σε μια άλλη χούντα, αυτή της ασυδοσίας και την έχουμε βαφτίσει «ελευθερία λόγου και έκφρασης». Της έχουμε φορέσει τα κουρέλια της ξιπασιάς, της αμορφωσιάς, της αναίδειας και την περιφέρουμε σαν λάβαρο μιας επανάστασης που μας καταδικάζει σε ένα σκοτάδι προσωπικής φυλακής.

Τον «Αντώνη» και τον κάθε «Αντώνη», ένας πατέρας τον μύησε στο κατώτερο της γυναικείας φύσης, ένας παππούς του έμαθε πως οι γυναίκες πρέπει να τον υπηρετούν, ένας θείος τού έδειξε μπρος στα μάτια του πώς είναι να υπακούει μια γυναίκα στις διαταγές και τις ορέξεις του κι ένας φίλος κολλητός κάποτε τον προκάλεσε να δείξει τον ανδρισμό του με ή χωρίς τη συναίνεση κάποιας κοπέλας που βρέθηκε στο διάβα του.

Μα, παράλληλα, ο «Αντώνης» είναι γιος μιας μάνας που υπέμενε καρτερικά τη βία του συζύγου της, λεκτική και σωματική, κάθε φορά που γινόταν λιώμα από το αλκοόλ, κάθε φορά που η ανέχεια και η μιζέρια θόλωναν την κρίση του και μετέτρεπαν τη συμπεριφορά του σε χειρότερη από εκείνου του πιο άγριου ζώου. Κι ήταν αυτή η ίδια μάνα, η θεία, η αδερφή που υπόμενε και δικαιολογούσε, που γύρναγε και το άλλο μάγουλο για το επόμενο χαστούκι, για τον επόμενο βιασμό, ψυχικό ή σωματικό. Μπορεί ακόμα στο πετσί του «Αντώνη» να έχει χαραχτεί η ίδια σωματική βία και εκείνος το μόνο που θέλει να κάνει είναι να τιμωρήσει εκείνους που τον πλήγωσαν με τον ίδιο ή και χειρότερο τρόπο και να γίνει ένα σκληρότερο αντίγραφο του δικού του δήμιου…
Μπορεί, μπορεί, μπορεί… σενάρια και υποθέσεις που όλες καταλήγουν σε ένα κοινό παρονομαστή: αυτόν της οικογένειας!

Κι η «Αφροδίτη» και η κάθε «Αφροδίτη» μεγάλωσε χτίζοντας μια ασπίδα ασφαλείας γύρω της βάζοντας παραπάνω κιλά για να σκεπάσει φόβους, υστερία, βία που μπορεί να έχει υποστεί. Και ξαφνικά παίζοντας το θέατρο του παραλόγου να προσπαθεί να πείσει το πανελλήνιο πως δεν έχει πρόβλημα με την εμφάνισή της και τα παραπανίσια της κιλά. Γιατί κι η «Αφροδίτη» είναι ένα πληγωμένο πλάσμα που κραυγάζει από μίλια μακριά για αγάπη, αλλά το ζητά με τον πιο λανθασμένο τρόπο.

Η ευθύνη βαρύνει όλους μας. Κι εμένα κι εσένα και τον «Αντώνη» και την «Αφροδίτη». Εμείς οι γονείς που μεγαλώνουμε παιδιά, χρειάζεται να τους μάθουμε το σπουδαιότερο από όλα: την αγάπη του εαυτού και τον σεβασμό. Γιατί κανένας «Αντώνης» και καμιά «Αφροδίτη» αν σέβονταν τον εαυτό τους δεν θα συμπεριφέρονταν με ανάλογο τρόπο.
Μη μεγαλώνουμε τραυματισμένα παιδιά που θα γίνουν αύριο ελαττωματικοί ενήλικες, που θα καταφύγουν στη βία για να πάρουν αυτό  που θεωρούν πως δικαιωματικά τους ανήκει! Ας μεγαλώσουμε υπεύθυνα τα παιδιά μας, αναλαμβάνοντας, όμως, πρώτα εμείς την ευθύνη για όσα τους σερβίρουμε, ως αποτέλεσμα του ωχαδερφισμού και της απάθειάς μας! Ως υπεύθυνοι ενήλικες, γονείς και μη, έχουμε όλοι ευθύνη να μην επιτρέπουμε σε τέτοιου είδους τηλεοπτικά σκουπίδια να υφίστανται ούτε για ένα δευτερόλεπτο στην τηλεόραση. Εμείς είμαστε που τους δίνουμε τη δύναμη να συνεχίσουν.

Ωραίο το #cancelbigbrother αλλά η προσωπική μου άποψη είναι πως δεν έπρεπε καν να υφίσταται Bigbrother. Η ζωή του καθενός είναι σίγουρα πιο ενδιαφέρουσα από τη ζωή της κλειδαρότρυπας. Κι αν θέλει ο καθένας μας να νιώσει πραγματικά ελεύθερος, τότε ας ψάξει μέσα του, ας ανακαλύψει το ενδιαφέρον της δικής του ζωής. Η ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη, μα θέλει και σεβασμό.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, σκέψου πόσο ελεύθερος είσαι και πόσο με τη δική σου συμμετοχή, συνενοχή ή απάθεια έχεις βαφτίσει ελευθερία μία σκλαβιά ασυδοσίας, σκουπιδιών, αμάθειας και αμορφωσιάς που στην έχουν σερβίρει ωραιότατα και την έχεις καταπιεί αμάσητη!