Τεράστιοι όγκοι κειμένων έχουν γραφτεί για στιγματισμένες φιλίες και θυελώδεις έρωτες. Λόγια, ποιήματα, καταθέσεις ψυχής, και όλα για τις σχέσεις μας με τους άλλους. Όλα γι’αυτόν τον καθημερινό ετεροπροσδιορισμό μας από τα άτομα που μας περιτριγυρίζουν. Πόσες φορές καθημερινά αναρωτιόμαστε τι σκέφτονται οι γύρω μας για εμάς;
Άραγε μας αγαπούν αληθινά; Έτσι ακριβώς όπως είμαστε; Μας λένε αλήθειες ή τρυφερά ψέματα; Ελάτε τώρα..όλοι τις έχουμε κάνε αυτές τις σκέψεις. Στριμωχνόμαστε περίτεχνα μέσα στα μάτια τους για να μπορέσουμε να μας δούμε όπως εκείνοι, να δούμε τι προλαβαίνουμε ακόμα να φτιάξουμε και τι απομακρύναμε για πάντα από την τελειότητα τους.
Αυτό ακριβώς είναι το θλιβερό, βλέπουμε τους εαυτούς μας σαν ρούχα, “φθηνοαγορασμένα”, που άλλους τους στενεύουν, σε άλλους πλέουν και σε κάποιους τρίτους, καλομαθημένους, τους ενοχλεί το “ύφασμά” μας. Και μένουμε εμείς να κόβουμε το είναι μας κομμάτια ταιριαστά για τον καθένα. Μένουμε στα παρασκήνια ράβοντας και ξηλώνοντας τη ζωή μας για να μας αγαπήσουν και να μας εκτιμήσουν.
Ποιο το νόημα σε όλο αυτό; Η θρυαλλίδα για να ζήσουμε πρέπει να είμαστε εμείς οι ίδιοι και ο ατελής εαυτός μας. Όταν σβήνουν τα φώτα, και απομακρυνόμαστε από εραστές, συντρόφους και συνοδοιπόρους της ζωής, μένουμε μόνοι. Αυτό που αντικρίζουμε τότε πρέπει να μας κάνει να χαμογελάμε. Επιτυχία είναι να μη χρειάζεται να ξεντύσουμε την προσωπικότητά μας όταν γυρνάμε σπίτι, αλλά μόνο το κορμί μας.
Μας αρέσει αυτό που είμαστε όταν μένουμε μόνοι; Η κορωνίδα της πληρότητας είναι να μπορούμε να μας αντέχουμε. Να περνάμε καλά με τον εαυτό μας. Να του μιλάμε, και να μας αρέσουν όσα μας απαντάει. Να βλέπουμε κατάματα τα λάθη μας και να μας στήνουμε στον τοίχο αν χρειαστεί. Αυτή είναι μια ειλικρινής σχέση. Και πριν τη ζητήσουμε από τους άλλους, πρέπει πρώτα να τη δημιουργήσουμε μέσα μας.
Το εύλογο είναι να επιδιώκουμε την ευτυχία που μπορούμε να χαρίσουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Αυτή την ευτυχία που θα βρίσκεται εκεί και θα μας αγκαλιάζει και στις πιο δύσκολες μέρες, εκείνες που θα μας έχουν αφήσει όλοι. Τότε θα πρέπει να μας αγαπάμε πιο πολύ.
