Όταν ήμουνα μικρή μου είπαν ψέματα πολλά και τώρα που μεγάλωσα φαίνονται αληθινά.
Όταν ήμουνα μικρή ήθελα να μεγαλώσω και τώρα που μεγάλωσα θέλω να ξανανιώσω.
Όταν ήμουνα μικρή ήθελα να γελάω και τώρα που μεγάλωσα ξέχασα να το κάνω.
Όταν ήμουνα μικρή ήθελα να παίζω και τώρα που μεγάλωσα ‘παιχνίδι’ έγινα γω.
Όταν ήμουνα μικρή ήθελα να τραγουδώ και τώρα που μεγάλωσα φωνή εγώ δεν έχω.
Όταν ήμουνα μικρή ήθελα να μ’ αγαπούν και τώρα που «μ’ αγάπησαν» θέλω να με μισούν.
Αν ξαναγεννηθώ μικρή, μικρή θα παραμείνω, να ’ναι η ζωή ζωγραφιστή να βάζω εγώ το χρώμα.
Θα βάλω δέντρα και πουλιά, νεράιδες και ξωτικά, χωρίς φλουριά και πλουμιστά φτερά, βαμμένα με το αίμα.
Θα βάλω ανόμοια παιδιά «σπασμένα» σαν και εμένα, ραμμένα θα ναι στη καρδιά με κόλλα των ονείρων.
Και θα μιλάνε γλώσσα αλλιώτικη με μαγεμένες νότες, να θυμηθούν οι μεγαλύτεροι του κόσμου τις αξίες.
Να βρουν ξανά τον σεβασμό, αγάπη και συμπόνια, αυτά που τα μικρά παιδιά δεν τα ’χουν ξεχασμένα.
Να ξαναγεννηθώ ζητώ σε κόσμο πιο ωραίο, τις μοίρες τις καλώ σαν μάρτυρες στη γέννα.
Nα δώσουνε ευχές δεμένες με κορδέλες, που θα ενώνουν τις ψυχές με αισθήματα γενναία.
Και αν δε μπορώ το όνειρο να ζήσω, να είμαι ελεύθερη από δεσμά διχόνοιας .
Ας βρείτε εσείς τη δύναμη να πάρετε αγκαλιά, τα φοβισμένα μέσα σας μικρούτσικα παιδιά.
