Θα σε ξυπνήσω το πρωί και θα σου πω πως σήμερα γιορτάζουμε λόγω της ημέρας του Βαλεντίνο.
Μόνο που θα πρέπει να κάνουμε κάτι διαφορετικό.
Γιορτάζουμε το λένε όλοι, και σε όλες τις γλώσσες.
Ίσως να μην πάρουμε πρωινό μαζί, να μην κάνουμε την γνωστή κουβεντούλα, για όσα αφορούν εμάς και τα διάφορα προβλήματα γύρω μας.
Να μην ασχοληθώ με σένα, και εσύ με μένα.
Να μην σου μαγειρέψω, η να μην φτιάξω το γλυκάκι που σου αρέσει.
Να μην πάμε για περπάτημα, τέτοια γιορτινή μέρα, να μην δούμε τη θάλασσα, ούτε να πιούμε καφέ στο παγκάκι μας.
Ειδικά σήμερα, δεν θα γκρινιάξω για τις τόσες δουλειές , που περιμένω να κάνεις στο σπίτι.
Ούτε φυσικά θα κρατήσω το χέρι σου στο γυρισμό, όπως κάθε μέρα.
Δεν θα σε αφήσω να μου πάρεις την χειροποίητη σοκολάτα με τους ξηρούς καρπούς, και τα φρούτα. Είπαμε σήμερα γιορτάζουμε.
Αργά το βράδυ, δεν θα έρθω στο καναπέ μαζί σου, να γελάμε σχολιάζοντας ότι μας συνέβη.
Και φυσικά ούτε λόγος για τον δίσκο με το μυρωδάτο αφέψημα, και τα καλούδια που το συνοδεύουν, που φτιάχνω κάθε βράδυ, για να δούμε ταινίες, η απλά να πούμε δυο κουβέντες οι δυο μας.
Αποκλείεται, λόγω της ημέρας θα καθίσω σιωπηλή, να περάσει η γιορτή. Μη μας δει και ζηλέψει.
Γιατί εμείς την αγνοούμε αυτή την ημέρα.
Γιορτάζουμε όλες τις υπόλοιπες.
Γιορτάζουμε τον έρωτα, την συντροφικότητα.
Την αγάπη, τη δημιουργία.
Το εγώ και το εσύ, που έγιναν εμείς.
Γιορτάζουμε το γεγονός του παραμένουμε μαζί, παρόλα τα παιχνίδια της μοίρας.
Ανταλλάσσουμε δώρα ζωής και ελπίδας… μόνο μη το πεις πουθενά.
Εδώ τα λέμε μεταξύ μας.
