Απόψε δεν θα σου πω γλυκά ψέματα. Θα σου πω πικρές αλήθειες.
Οι άνθρωποι αλλάζουν. Όχι μέσα τους όμως. Η φύση όσο και αν την λειάνουν τα χρόνια και οι στιγμές μένει η ίδια! Αλλάζουν όμως οι ορέξεις τους, τα γούστα τους, οι συνήθειές τους. Αλλάζουν τα "πρέπει" τους, οι προτιμήσεις τους. Αλλάζουν οι αντοχές τους. Έρχεται λοιπόν η στιγμή που παρόλο που θέλουν δεν μπορούν πια. Γεννιούνται ζυμαράκια και μεγαλώνοντας σχηματίζονται. Παίρνουν μορφή, χρώμα, γεύση μυρωδιά! Άλλοι ξεροψήνονται στον ήλιο, άλλοι χαμογελούν με την βροχή, άλλοι δαμάζονται στον κοφτερό αέρα. Κάποιους η ζωή τους κάνει εύκαμπτους σαν λυγαριά, κάποιους τους σκληραίνει και σπάνε.
Η καρδιά πάντοτε μένει ίδια. Σπαρταράει και κουρνιάζει όπως όταν ήμασταν παιδιά . Η συμπεριφορά μας όμως, αποκτά αποχρώσεις, άλλες φορές οικείες και άλλες φορές πρωτόγνωρες. Έτσι φαντάζουμε διαφορετικοί και ξένοι. Εξελισσόμαστε, ελισσόμαστε, ισορροπούμε και βρίσκουμε, άγνωστες μέχρι χθες, πηγές για να ξεδιψάσουμε. Ενδιαφέροντα καινούργια, εικόνες νέες, ιδέες που παλιά ίσως απορρίπταμε και χλευάζαμε. Αλίμονο αν πεθαίναμε ασμίλευτοι όπως στα γεννοφάσκια. Αλίμονο αν τα ταξίδια μας, τα μονοπάτια μας, τα γέλια και οι πίκρες μας, δεν χάρασσαν την σφραγίδα τους.
Φοράμε γυαλιστερές πανοπλίες, περιφερόμαστε με ένα λινό ή σκεπαζόμαστε με ελπίδες και πορευόμαστε. Ίσως κάποιοι από εμάς ξεχνάμε την αλήθεια μας. Λησμονούμε το παιδί μέσα μας. Νανουρίζουμε τα όνειρά μας. Επιλέγουμε το ανώδυνο ή άλλοτε το κοφτερό.
Γυρίζουμε σε έναν αέναο κύκλο μέχρι να συναντηθούμε με το αναπόφευκτο. Χρωματίζουμε κάθε μας μέρα με αιωνιότητα για να νιώσουμε "άθικτοι". Πολλές πτυχές μας ξεπροβάλλουν και άλλες φοβισμένες κρύβονται. Πολλές σιωπές μας γίνονται τραγούδια και πολλά λόγια μας σιωπές...για να συνεχίσουμε. Για να ζήσουμε. Όπως μπορούμε, όσο μπορούμε, με όποιους αντέχουμε.
Απόψε όταν θα σου χαϊδέψω τα μαλλιά δεν θα σου πω για δράκους και νεράιδες και ξωτικά. Θα σου ψιθυρίσω μιαν αλήθεια... Να μην επενδύεις στους ανθρώπους. Να μην περιμένεις απ` τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι αλλάζουμε συνήθειες και τρόπους. Το ξέρεις, έτσι δεν είναι; Οι άνθρωποι αλλάζουνε.
Επένδυσε σε ότι σε γεμίζει. Στα χόμπι σου, στα ταξίδια, στις μουσικές που γαληνεύουν την ψυχή σου. Οι άνθρωποι αλλάζουνε και φεύγουν και γυρίζουν ή ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους. Όπως ταιριάζει στον καθένα. Όταν συναντηθούν τα μονοπάτια σας, φρόντισε να τους κρατήσεις το χέρι, μα μην στηρίζεσαι. Φρόντισε να τους τιμήσεις όσο σε τιμούν. Τόσο....όσο.
Καληνύχτα κοριτσάκι...
