Ο πρώτος δάσκαλος του παιδιού στην αγάπη για το βιβλίο είναι ο γονιός

Ο πρώτος δάσκαλος του παιδιού στην αγάπη για το βιβλίο είναι ο γονιός

Η αγάπη του παιδιού για το βιβλίο είναι ανάλογη της σχέσης που έχει με το βιβλίο ο γονιός του. Η φιλαναγνωσία δεν είναι χάρισμα. Εμπνέεται και καλλιεργείται όταν το παιδί είναι ακόμα πολύ μικρό.

Σε μια εποχή που τη χαρακτηρίζει η υπερεκτίμηση της τεχνολογίας, ο δείκτης αναγνωσιμότητας έχει πέσει ραγδαία. Σχετικές μελέτες, μάλιστα, αναδεικνύουν έντονο τον προβληματισμό πως έχει μειωθεί το ποσοστό της συγκέντρωσης της προσοχής των ενηλίκων, η οποία συνδέεται άμεσα με την ανάγνωση ενός βιβλίου.΄

Σε αντίστοιχες μελέτες αναφέρεται, επίσης, πως οι γονείς που διαβάζουν μεγαλώνουν παιδιά που διαβάζουν και το αντίστροφο.

Δεν υπάρχει μυστική ή μαγική συνταγή για να αγαπήσει το παιδί μας το βιβλίο.

Υπάρχει μόνο το γονεϊκό πρότυπο που θα του μεταδώσει την ευχαρίστηση που απορρέει μέσα απ’ αυτό.

Αρκετά συχνά ως γονείς αγνοούμε ή υποτιμούμε τη δύναμη που μπορεί να ασκήσει σε ένα μικρό μυαλουδάκι ένα παραμύθι.

Ας γνωρίζουμε πως μέσα από την ανάγνωση ενός παραμυθιού ή μιας ιστορίας, ένας υπέροχος μαγικός κόσμος ανοίγεται διάπλατα μπροστά στα μάτια του. Η φαντασία του κάνει άλματα, ενώ ταυτίζεται με τους ήρωες που δρουν μέσα στις σελίδες. Ένα μικρό παραμύθι καταλήγει να γίνει ο συναισθηματικός καθρέφτης του παιδιού. Αναγνωρίζει τα δικά του συναισθήματά μέσα από τα συναισθήματα των ηρώων, μαθαίνοντας ταυτόχρονα στρατηγικές στην έκφραση και στη διαχείρισή τους.

Εξίσου σημαντική είναι η συνειδητοποίηση πως κάθε πράξη έχει συνέπειες. Θετικές ή αρνητικές. Το λεξιλόγιό του, επίσης, εμπλουτίζεται, και δομείται ένας σωστός προφορικός λόγος. Κι ας μην ξεχνάμε φυσικά το συναισθηματικό δέσιμο που προσφέρει η αγκαλιά μας την ώρα που διαβάζουμε στο παιδί μας.

Όλα αυτά τα στοιχεία, το παιδί τα μεταφέρει μέσα στα παιχνίδι ρόλων που παίζει μόνο του ή με τα αδέλφια και τους φίλους του. Ήρωες, συναισθήματα και πράξεις έρχονται να μετουσιωθούν  και να πάρουν τεράστιες διαστάσεις στο μυαλό και στον συναισθηματικό κόσμο του παιδιού.

Ο ρόλος του σχολείου είναι αναμφισβήτητα δυναμικός και ουσιαστικός, αλλά ο πρώτος δάσκαλος του παιδιού στην καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας είναι ο γονιός του.

Ας μην υποτιμάμε αυτόν τον ρόλο!