Παιδί μου, δεν υπάρχει πιο όμορφη μορφή και πιο γλυκιά μυρωδιά από τη δική σου.
Δεν υπάρχει πιο όμορφο γέλιο από το δικό σου.
Και το κλάμα σου, το πιο πικρό κλάμα των ανθρώπων.
Παιδί μου… Δυο λέξεις και η ζωή γεμίζει με αγάπη, με πόσο πολλή αγάπη!
Δυο λέξεις, που όταν προφέρονται μαζί, γίνονται οι πιο μεστές και δυνατές λέξεις του κόσμου.
Κανένας άλλος δεν μπορεί να τις προφέρει με τόση αλήθεια, με τόση πίστη και τόση αγάπη πέρα από σένα,
Ούτε οι δάσκαλοι, που από ζήλο, αποκαλούν «παιδιά τους» τους μαθητές τους. Δεν είναι όμως. Οι υπερβάσεις της αγάπης ανήκουν αδιαπραγμάτευτα στα δικά τους παιδιά.
Ούτε οι σύντροφοι μπορούν να νιώσουν το ίδιο μεγαλείο της αγάπης για το παιδί του συντρόφου τους. Η υπέρβαση της αυτοθυσίας ανήκει στο δικό τους παιδί..
Το παιδί σου είναι το δικό σου θαύμα, η καρδιά που ανασαίνει μέσα σου. Η ζωή σου.
Γίνεσαι φύλακας άγγελος τα βράδια στο προσκεφάλι τους και ψιθυρίζεις στ’ όνειρό τους…
Παιδί μου, σπλάχνο μου …
Είμαι εδώ, ο πιο πιστός και αφοσιωμένος κυματοθραύστης σου στα δύσκολα. Η πιο ζεστή και φιλόξενη αγκαλιά του κόσμου. Ο ακίνητος και ακοίμητος φάρος στις θάλασσες που θα βρεθείς.
Παιδί μου, ζωή μου…
Είμαι εδώ, το βάλσαμο στον πόνο σου, το αγρίμι που μάχεται για σένα το κακό, η φωλιά που μέσα της νιώθεις ασφαλής.
Παιδί μου, καρδιά μου…
Άνοιξε τα φτερά σου και πέταξε όσο πιο ψηλά μπορείς.
Αγάπησε όσο πιο δυνατά μπορείς.
Θωράκισε το καλό όσο πιο καλά μπορείς.
Κι άσε με να καμαρώνω την ευτυχία, την καλοσύνη και το πέταγμά σου, παιδί μου.
