Η Μαρία Καραγεώργου γράφει τα κείμενα στη θεατρική παράσταση "Ο χορός της ανησυχίας". Τέσσερις διαφορετικοί καλλιτέχνες θα συναντηθούν στη σκηνή ενσαρκώνοντας κάποιες από τις πτυχές του έργου του Φερνάντο Πεσσόα, ο οποίος εκφραζόταν με πάμπολλους τρόπους. Η Μαρία έδωσε στην Ιουστίνα Φιλιππίδου την διαφωτιστική αυτή συνέντευξη η οποία επεξηγεί με λόγια τι πρόκειται να παρουσιαστεί επί σκηνής.
1. Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση
Τέσσερις καλλιτέχνες κάνουν πρόβα το έργο το οποίο πρόκειται να ανεβάσουν μία μέρα πριν από την πρεμιέρα.Η φιλοσοφία και οι προβληματισμοί του Fernando Pessoa μαζί με τις απαντήσεις που δίνει μέσα από τα ποιήματά του Αλμπέρτο Κάιρο και τα κείμενα του βιβλίου της Ανησυχίας τοποθετούνται στο τώρα μέσα από τα δικά μου κείμενα. Είναι ένας προβληματισμός που αντιλαμβάνεται διαφορετικά ο κάθε θεατής γιατί το τώρα του καθενός είναι τελείως διαφορετικό.
Τι γίνεται όταν μένουμε τελείως γυμνοί και βγάζουμε τη μάσκα από το πρόσωπο;
Πώς μπορούμε να γθυθούμε από όσα μάθαμε;
Μπορούμε να ακούσουμε τον άλλον έχοντας κλειστό το κινητό;
Τι χάνουμε όταν το κλείνουμε;
Μπορούμε να λέμε αυτό που νιώθουμε χωρίς να το σκεφτόμαστε;
Τι σημαίνει ταξίδι και εσωτερικό τοπίο;
Οι τρεις μορφές του Πεσσόα μέσα σε τρεις διαφορετικούς χαρακτήρες παίζουν με τη σκέψη του ποιητή, η οποία φλερτάρει με το σήμερα.
2. Πώς το έργο και η προσωπικότητα του Πεσσόα "μεταφράζονται" σε χορό και κίνηση;
Ο Fernando Pessoa υπέγραφε στα έργα του με πάρα πολλές προσωπικότητες, ακόμη δεν έχουν μεταφραστεί και ανακαλυφθεί όλες.
Στον χορό της ανησυχίας μεταφράζονται σε χορό κίνηση αλλά και ζωγραφική και μουσική.
Ένα ποίημα είναι από μόνο του μουσικό και όταν κλείνουμε τα μάτια μας μπορούμε να το κάνουμε εικόνα.
Στο έργο αυτό οι λέξεις πολλές φορές δεν λέγονται άλλα χορεύονται. Γίνονται αναπνοή και διαβάζονται μέσα από το σώμα.
Λέγονται κιόλας.
Στο έργο ο ποιητής Πεσσόα,( Μπάμπης Συμεωνίδης) κάθεται μπροστά από μία γραφομηχανή. Ο χορός είναι το χρονικό διάστημα που χρειάζεται ο ποιητής για να πατήσει το πλήκτρο της γραφομηχανής του από τη σκέψη του μέχρι το κλικ.
3. Τι είναι για εσάς ο χορός;
Ελευθερία , χαρά ,σύνδεση, επικοινωνία, παιχνίδι, απόλαυση, αναρχία, αδρεναλίνη, γαλήνη.
4. Τι συναισθήματα θα θέλατε να προκαλέσετε στους θεατές μέσα από την παράσταση;
Θα ήθελα να αναστοχαστούν πάνω στις καθημερινές,απλές δράσεις τους.
Για το αν δίνουν χώρο στην αναπνοή τους.
Για το αν βλέπουν τους γύρω τους.
Για το τί χώρο δίνουν στους αγαπημένους τους ανθρώπους.
Για το πόσο χώρο πιάνει το κινητό στη ζωή μας.
Για το πόση λίγη αξία δίνουμε στο δεδομένο.
Αυτά στον καθένα θα προκαλέσουν διαφορετικά συναισθήματα, οπότε δεν έχω κάποιο σκοπό μέσα από το έργο να προκαλέσω κάποιο συγκεκριμένο συναίσθημα.
Θα μου άρεσε όμως να έφευγαν με το συναίσθημα της χαράς που το είδαν.
