Το βιβλίο της Μαρίας Παναγοπούλου με τίτλο «Ολική έκλειψη καρδιάς» είναι το δεύτερο βιβλίο της που εκδίδεται από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία ερωτική με πολλές κοινωνικές προεκτάσεις, καθηλωτική, συγκλονιστική με καταιγιστικές εξελίξεις. Πολλές φορές γίνεται ασύλληπτη, με την έννοια πως ο νους του αναγνώστη δεν μπορεί να διανοηθεί ότι τα παθήματα των ηρώων έχουν συμβεί στην πραγματικότητα. Χωρίς να μπορούμε να ξέρουμε σε ποιο βαθμό εμπλέκεται η μυθοπλασία με την πραγματικότητα, αντιλαμβανόμαστε ότι πολλές φορές η ζωή ξεπερνά και την πιο ευφάνταστη μυθοπλασία.
Οι τρεις κεντρικοί πρωταγωνιστές, η Αρετή, ο Αντρέας και ο Ισίδωρος και τριγύρω τους οι φίλοι της Αρετής μπλέκονται σε μια ιστορία με στοιχεία μυστηρίου και περιπέτειας κατά την οποία ο έρωτας και η φιλία δοκιμάζονται και διχάζονται καθώς πολλές φορές οι ήρωες ακροβατούν σε τεντωμένο σκοινί. Αλήθειες που σοκάρουν έρχονται στο φως και ξεσκεπάζουν ψέματα και συμπεριφορές. Ποιος θα βγει νικητής στο τέλος, ο έρωτας ή η φιλία; To φως ή το σκοτάδι; Θα έρθει η κάθαρση και η δικαίωση για τον κάθε έναν από τους ήρωες;
Η γραφή της Μαρίας Παναγοπούλου είναι απλή, κατανοητή και ρεαλιστική. Στα πρώτα κεφάλαια είναι περιγραφική για να συστήσει στον αναγνώστη τους ήρωές της και την εποχή στην οποία εντάσσει την πλοκή της. Ο Πειραιάς, το Πασαλιμάνι, η Πειραϊκή, η Καστέλα και τα Προσφυγικά της Δραπετσώνας συνθέτουν το φόντο της πλοκής στη δεκαετία του ’80 όπου οι άνθρωποι φλέρταραν, και επικοινωνούσαν χωρίς κινητά ή κοινωνικά δίκτυα αλλά κυρίως από κοντά και με τα μάτια.
Αναπλάθει την εποχή με ακρίβεια εντάσσοντας όλα τα πραγματολογικά και ηθογραφικά στοιχεία της εποχής. Με τη γραφή της δημιουργεί εικόνες και εξιτάρει τη φαντασία του αναγνώστη. Χειρίζεται σωστά τη γλώσσα, δομεί τα κεφάλαια με έξυπνο τρόπο ώστε να δίνει ένα στοιχείο τη φορά εξιτάροντας τον αναγνώστη για την εξέλιξη της πλοκής. Από ένα σημείο και έπειτα οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές, ακραίες, ασύλληπτες Συγκλονίζεσαι, τα συναισθήματά σου εναλλάσσονται με ραγδαία ταχύτητα όπως και ο ρυθμός της αφήγησης. Η γραφή περιγράφει την ωμή, αδυσώπητη πραγματικότητα. Οι λέξεις άλλοτε γίνονται ένα απαλό, καταπραϋντικό χάδι και άλλοτε κόβουν σαν λεπίδι για να αφυπνίσουν.
Πολλά τα θέματα που θίγονται προβληματίζουν τον αναγνώστη και του δίνουν τροφή για σκέψη. Πλείστα και τα μηνύματα που περνάει η συγγραφέας μέσα από την ιστορία της. Στην αρχή έχεις την εντύπωση πως θα διαβάσεις μια ερωτική ιστορία που μάλλον δεν θα έχει ευοίωνη κατάληξη. Δεν περιμένεις με τίποτα αυτό που θα ακολουθήσει. Συνταράζεσαι συθέμελα, διαβάζεις με μια ανάσα. Πολλές φορές σού κόβεται η ανάσα από την ένταση των στιγμών, τις αποκαλύψεις, τις συγκρούσεις και τις ανατροπές.
Όπως και στο ομότιτλο τραγούδι της Μπόνι Τάιλερ έτσι και στο βιβλίο αυτό η καρδιά της Αρετής συνταράζεται από μια «ολική έκλειψη καρδιάς» παρασύροντας τον αναγνώστη σε ένα ταξίδι με αγωνία, ένταση και χωρίς να μπορεί να προβλέψει τι θα επακολουθήσει καθώς ξετυλίγεται η πλοκή.
