Δύο εκ των τριών ερμηνειών της λέξης «στρατηγική» είναι: α) το σύνολο των τεχνασμάτων, των χειρισμών για να πετύχει κανείς κάτι β) η λογική που οδηγεί στην επίτευξη ενός μακρόπνοου και δύσκολου στόχου
Και στις δύο ερμηνείες υπάρχουν λέξεις με τις οποίες είμαι «τσακωμένη». Τα «τεχνάσματα» - «χειρισμοί» και η «λογική». Ποτέ δε μου άρεσε με κόλπα να καταφέρνω κάτι ή να χειρίζομαι τους ανθρώπους. Για τη λογική δε, ούτε λόγος! Από τις πιο απλές μέχρι τις πιο σοβαρές αποφάσεις-κινήσεις στη ζωή μου, κινητήρια δύναμη ήταν το συναίσθημα. Ενίοτε το μετάνιωνα, αλλά όποτε προσπαθούσα να λειτουργήσω βάσει λογικής, δεν ήμουν ο εαυτός μου.
Αν το περιορίσουμε λοιπόν στη στρατηγική των ανθρωπίνων σχέσεων, σκέψου ότι καμία στρατηγική δεν περιέχει μέσα κομμάτια σου. Και ναι, μπορεί να φέρει την επίτευξη του στόχου σου, αλλά δε θα έχεις κερδίσει εσύ. Γιατί δεν ήσουνα εσύ! Πώς θα μπορείς να χαίρεσαι με κάτι τέτοιο; Αλλά ακόμη κι αν δε σε νοιάζει αυτό, αργά ή γρήγορα θα ξεσκεπαστείς. Θα αρχίσουν να φαίνονται τα πραγματικά κομμάτια σου και αυτός που θα έχεις δίπλα σου, θα βρεθεί απέναντί σου. Κι ενώ εσύ θα «χτυπιέσαι» ότι δεν άλλαξες, εκείνος δε θα σε αναγνωρίζει.
Όμως και αυτό να μη συμβεί και όλα να πάνε καλά, όπως τα είχες σχεδιάσει, έχω την εξής τεράστια απορία. Δεν κουράζεσαι με τη στρατηγική; Τόση κατανάλωση φαιάς ουσίας για να κατακτήσεις με παίγνια τον στόχο σου, που στο τέλος χάνεις την ουσία. Προμελετημένες κινήσεις, ψεύτικοι διάλογοι, θάψιμο του αυθορμητισμού. Ενώ θα μπορούσες να σκέφτεσαι όμορφα μέρη για βόλτα, όμορφα λόγια να πεις, όμορφες αναμνήσεις να μοιραστείς. Που θα σε δέσουν ουσιαστικά με τον άλλο. Κάποιοι θα σπεύσουν να πουν: «Μα θα τρόμαζε!» ή «Μα θα βαριόταν γρήγορα!». Κι εγώ έχω να απαντήσω ότι όποιος τρόμαζε στην αρχή, θα τρομάξει και στη συνέχεια και όποιος βαριόταν γρήγορα, θα βαρεθεί και στη συνέχεια. Κι έτσι, εσύ απλώς θα έχεις χαραμίσει πολύτιμο χρόνο, έχοντας μόνος σου ουσιαστικά υπογράψει το άσχημο τέλος της ιστορίας.
Στο υπογράφω λοιπόν ότι η στρατηγική μπορεί να φαίνεται ότι φέρνει αποτελέσματα αλλά είναι επιφανειακά και πρόσκαιρα. Εσύ θέλεις ουσία και διάρκεια! Κι αυτό θα το πετύχεις μόνο όντας ο εαυτός σου. Τότε μόνο θα δεις ποιοι πραγματικά θα μείνουν δίπλα σου. Ποιοι πραγματικά σε αγαπούν. Κι αν αναρωτιέσαι αν μιλάω εκ πείρας κι αν έχω επιτύχει πηγαίνοντας κόντρα στη στρατηγική, η απάντηση είναι αποθαρρυντική. Όχι! Έχω το θάρρος όμως να είμαι εγώ. Και στο τέλος της ημέρας, όταν ξαπλώνω να κοιμηθώ, να είμαι ευτυχισμένη. Μεγάλη κουβέντα θα πεις. Αλλά σε διαβεβαιώ ότι δε θα ένιωθα έτσι αν είχα δίπλα μου κάποιον ψεύτικο άνθρωπο. Γιατί οι ψεύτικοι πάνε με τους ψεύτικους και οι αληθινοί με τους αληθινούς. Κι έτσι εγώ, ακόμα πολεμάω εκεί έξω με την αλήθεια μου, με τον αυθορμητισμό μου. Και είμαι σίγουρη ότι ακόμα κι αν αργήσει, θα φέρει την αληθινή νίκη. Όχι άλλα στημένα παιχνίδια!
Βγάλε τη μάσκα σου κι έλα κι εσύ στην αρένα! Δε θα χρειαστείς ούτε τεχνάσματα ούτε λογική για να κερδίσεις τον ταύρο. Μια αληθινή σου κουβέντα αρκεί για να βγεις νικητής. «Δεν είμαστε αντίπαλοι. Είμαστε συμπαίκτες στο παιχνίδι που λέγεται ζωή». Παίζουμε;
Η Μαρία Ιατρίδη είναι εκπαιδευτικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Κυκλοφορεί η ποιητική της συλλογή: "Χαράζοντας τα σύννεφα" από τις εκδόσεις Πνοή.
